Unha nación europea

Leo en Europa Europa un artigo de Xulio Ríos sobre a o recoñecemento de Galiza como nacionalidade no IX Congreso de Nacionalidades Europeas, celebrado en Berna dos días 16 ó 18 de setembro do ano 1933, e non podo deixar de pensar nos motivos que levaron ó nacionalismo galego a da-las costas ó ilusionante proxecto europeísta.
Daquela, o noso país foi representado polo xornalista e tradutor Plácido Castro, e acadou no seo dunha organización na que participaban catorce nacionalidades que aglutinaban a corenta millóns de europeos o recoñecemento internacional coma unha Nación. Estes días, nos que se chega ó esperpento de suxerir fórmulas aberrantes para eludir por parte dos partidos de ámbito estatal o único calificativo axeitado para defini-la nosa comunidade política, non está de máis recordar a altura de miras dunha xeración de galegos moi citada pero moi pouco asumida. Ésta entendía a lealtade a unha nación como a lealtade a unha parte da humanidade, como paso previo a un humanismo de ámbito global; hoxendía, ás veces dá a impresión de que ós representantes do nacionalismo lles importa máis un nacionalismo de trincheiras que un con vocación universalista.
Reconforta, nestes días de debate estéril, as impresións que o noso representante levou da súa presencia no evento: “Calquera que sexa o réxime político en que Galicia viva, a nosa terra, autónoma ou non, está xa proclamada moralmente como unha nación”.