25 de fev. de 2009

Novo paso na carreira nuclear iraniana

Irán comenzou a probar a súa pranta nuclear na cidade costeira de Bushehr, construída con colaboración rusa:

“Virtual fuel rods contain lead instead of uranium,” Mohammad Saeedi, the deputy head of Iran’s Nuclear Energy Organization told reporters. “After these tests we can enter the launching process.” (NYT)
[Máis: a nova en Prensa Latina; na BBC; e informe sobre a central en Global Security]

24 de fev. de 2009

Ofra Haza

Hoxe cúmprense nove anos do falecemento de Ofra Haza, e os amigos de Bemusika homenaxean a esta iemení universal cunha recopilación de vídeos. Dahí tomo prestada esta estremecedora interpretación de Kaddish




[Máis: Ofra en el recuerdo, en Días del futuro pasado]

19 de fev. de 2009

Será Bibi

Pensaba (léase "quería crer") que Tzipi Livni sería a vindeira Primeira Ministra, pero finalmente Avigdor Lieberman apoiará ó Likud para que forme goberno:

Far-right Israeli politician Avigdor Lieberman endorsed Benjamin Netanyahu for prime minister on Thursday, all but guaranteeing that Mr. Netanyahu will be the country's next leader. (WSJ)
Ao igual que o Avodá, a candidata do Kadima xa anunciou que o seu partido non formará parte del:
Hours before President Shimon Peres was expected to complete his consultations with party representatives and decide who to task with forming the next government, and after Israel Beiteinu chairman Avigdor Lieberman said his party would back Likud leader Binyamin Netanyahu, Kadima leader Tzipi Livni said that her party would not sit in a Likud-led government. (Jerusalem Post)
Hai dous motivos polos que se rexeita ese ingreso. O primeiro é táctico; no que toca ó seu mercado eleitoral, subordinarse ó Likud do que procede conduciría a este partido camiño do esmorecemento. Asi o expón de xeito lapidario Meir Sheetrit, actual Ministro de Interior, que en declaracións a Radio Israel afirmou que "se Kadima se une a un goberno coma este, baseado nestas directrices, Kadima será barrido do mapa político". 

Pola outra banda, o parlamentario tamén afirma que "Kadima pode ser a única alternativa ó reinado do Likud no futuro", e máis agora, coa debacle dos laboristas. Nesa liña se expresou Livni, que xa anunciou que seguiría defendendo a idea dos dous Estados dende a oposición:
"Kadima will continue to fight for its beliefs and its path - an agenda based on two states for two peoples, and one that also includes dealing with vital civilian issues.
A idea dun goberno de unidade, pois, queda ben lonxe do panorama actual.

Un menos

Maila consideralo unha persoa intelixente, dun tempo a esta parte a miña estima por Juan Goytisolo era xa decrecente, pero logo de ver coma retorce a realidade para comparar o incomparable, coido que xa é hora de deixalo de lado. Hai moito aínda que ler para entender, coma para perder o tempo con propaganda. Un menos.

Crimes de honra

En Irak, una joven de 19 años fue asesinada por sus familiares por tener el número de teléfono de un desconocido (para ellos) en su celular. En la ciudad israelí de Ramleh, el deseo de libertad de Nadia Abu Amar no pudo ser tolerado por su propia familia. Ni siquiera el hecho de haber escapado a un refugio para mujeres en Jerusalem pudo salvarla de ser asesinada por sus parientes varones para “salvar el honor de la familia”. El jefe de policía regional que investigó el caso de Nadia en Ramleh, indicó que incluso si una mujer árabe habla por su teléfono celular o le sonríe al hombre se considera que ha violado el honor de su familia.

Casos como estos se repiten a diario en todo Medio Oriente. Cientos de mujeres y niñas son asesinadas cada año por sus familiares, que consideran que han hecho un “mal uso” de su sexualidad. Además, gran parte de estos crímenes no se denuncian, ya que se consideran asuntos familiares privados.

Para a súa leitura íntegra, pulse aquí.

18 de fev. de 2009

De fracaso en fracaso, ata a victoria final

Hai unha ecuación que nunca falla; canto máis fracasaso, máis antisemita. E poderíamos engadir ó principio; canto máis marxista, máis fracasado.


Que toda esta tropa de nostálxicos da URSS atoparon no antisemitismo unha válvula de escape para non encarar as súas moitas e moi graves carencias e contradiccións non é nada novo. Pero é que, en plena fuxida cara ningures, ás veces agasállanos con pérolas das que fan época. Divertidísimas, de puro idiotas.

Se hai uns meses Hamás nos revelaba quen estaba detrás das hipotecas subprime e da desrregulación dos mercados financieiros (e servidor vaticinaba que era só cuestión de tempo que os secundaran en Rebelión), agora é o Francisco Frutos, Secretario Xeral do Partido Comunista de España o que descubre o que os poderosos non queren que saibamos:

"Yo creo que lo que ha pasado ahora actualmente en estos últimos años, y sobre todo en estos últimos meses es el hundimiento del sistema neoliberal. El sistema neoliberal es la parte más brutal del capitalismo, la parte más exagerada, brutal, sin controles, sin leyes, y esto se ha hundido. Esto se ha hundido. No sólo es la responsabilidad de cuatro ladrones, que los hay, que han sido los que han mantenido el sistema capitalista-imperialista en este tiempo, y de los cuales hay una parte importante de sionista, de sionismo. Por ejemplo, lo que es el Lehman Brothers [fundada por emigrantes xudeo-alemáns no 1850], empresa que cae, que es el Madoff [xudeu], que parece que ha robado incluso a sus propios hermanos de clase, etc.



Efectivamente, camarada. Sempre os mesmos, jodendo a marrana. Mitos coma madeiros, ós que agarrarse cando te fundes.

16 de fev. de 2009

Savemos la berdá

Un terzo dos europeos cren que eles están detrás da crise económica. E a que non adiviñan qué país encabeza a consparanoia?








Ben, ó fin e ó cabo non é nada que non nos advirtira xa Hamás.

Un de milleiros

Só un exemplo entre centos de miles, quizáis millóns. Blogueiro pacifista, multicultural e autoproclamado defensor da paz


Pero claro, emociónaste, descoidaste, e cando te das conta alá vai a careta.

13 de fev. de 2009

Pseudo-esquerda e antisemitismo

Imaxe vista aquí.

O xornal El País publica hoxe unha reportaxe sobre un politólogo estadounidense chamado Stephen Bronner, autor de "Un rumor sobre os xudeus", un libro sobre a influencia do antisemitismo a partires dos Protocolos dos Sabios de Sión.

O artigo comenza sendo sorprendente pola franqueza coa que se asume o fenómeno da xudeofobia dende un medio autodenominado progresista, e mesmo se sinala o papel fundamental que dita retórica ten no mundo árabomusulmán (moi de pasada, iso sí, e limitándoo a grupos coma Hamás e "nacionalistas de dereitas" [!?]):
Que os xudeus controlen os bancos e os medios de comunicación, que influan de maniera decisiva na política exterior de Estados Unidos ou que dirixan a industria de Hollywood son prexuizos amplamente asentados no imaxinario colectivo. Hai quen chega a crer que gobernan Wall Street e incluso que urdiron os ataques terroristas do 11 de setembro. 

(Sobre os Protocolos)"Non se preocupan si as afirmaciones feitas no tratado son verdadeiras ou falsas, úsannas simplemente para xustifica-los seus prexuicios". (...) cando os representantes das 12 tribus de Israel, dirixidos por un gran rabino, se reúnen nun cementerio a medianoite baixo a lúa chea para trama-la súa confabulación contra a civilización cristiá. "Non hai necesidade de probar que este encontro conspirador en realidad tivo lugar, porque 'nós', os leitores antisemitas, xa sabemos que é certo, coma todo o que aparece na obra".
Sen embargo, coma non podía ser doutra maneira, ao igual que unha reportaxe nos seu dominical de hai unhas semanas aproveitaba, ao falar do rexurdir da comunidade xudía en Berlín, para criticar a Israel, El País non da puntada sen fío. Desta volta, o autor do libro admite que si, que "as sinagogas e os cementerios son aínda en ocasións lixados, e que un estudante xudeu pode ser golpeado hoxen en día igual que sucedía no pasado", pero que o antisemitismo non existe xa en Europa e, o máis importante, que nada disto ten que ver có tratamento que se fai de Israel. Os europeos ó mellor temos un leve pouso antisemita, pero ó analizar ó Estado xudeu guiámonos pola máis alta lóxica cartesiana.

Hai un parágrafo en concreto no que o politólogo e a xornalista se lucen:
Pero se o antisemitismo é aínda un odio latente, ¿cómo combatilo? Segundo Bronner, para derrocar as falsas ideas sobre os xudeus, é necesario admitir que non se atopan hoxe en día nun gueto e que non son unha minoría oprimida. "Pode que os sionistas pensen dun modo diferente pero os xudeus no viven xa no medo, nin en pogromos nin amoreados en campos de concentración", subraia o autor.
Daquela, todo o que non sexan progromos ou campos de concentración xa non é antisemitismo? Home, Hitler puxo o listón moi alto, pero o feito de que as sinagogas teñan que ter protección policial as vintecatro horas do día, que a xente (en nome dun mundo mellor, obvio) se burle do Holocausto, ou que as mesmas ranciadas que o politólogo apunta no texto de arriba se reproduzan punto por punto en todo canto foro hai en internet, acaso non deberían considerarse coma atitudes un chisco xudeófobas? Para El País, antisemitismo só é cando un neonazi golpea a un rabino mentres berra: "Que conste que isto non ten nada que ver co meu posicionamento sobre o conflicto de Oriente Medio!". 

Hai tres ideas no texto que son pilares fundamentais para entender este discurso que intenta manter o antisemitismo coma un elemento de unión, ao tempo que busca liberarse de calquera vinculación co mesmo. 
1) O antisemitismo é hoxendía en Europa algo marxial. Segundo o autor, o feito de que, en relación ás agresións mencionadas antes, "estas accións se traten coma delitos e os seus autores son xeralmente detidos e castigados", proba que o antisemitismo é algo residual. A mistura entre o funcionamento dun Estado de Dereito e un odio popular non parecen importarlle ó politólogo.

2) O lugar que noutrora ocupaba o antisemitismo foi sustituído por arabofobia e islamofobia. Esta é a parte que maís me gusta; xente que che repite coma un mantra que o lobby sionista domina o vento e as mareas, logo indígnase moitísimo cando exixes que se vixile ás redes yihadistas instaladas en Europa. Preocuparse por esa corrente fascista que medra no seo do Islam, o islamismo, é a ollos desta xente unha atitude retrógrada.

3) A culpa do antisemitismo é, en gran parte, de Israel. Coma apunta a xornalista e logo secunda este bó home de progreso, "é innegable que a política de Israel é unha das causas que contribuíu a aumentar os prexuízos contra os seguidores do xudaísmo". Isto é, non é que os prexuízos contra esa raza-dominadora-do-mundo, que pensan que poden facer o que lles pete por ser "o pobo elexido" (léase con enfática cara de asco), convirtan o que debera ser un debate pausado e honesto nun circo dominado polas baixas paixóns dos autocompracentes europeos. Por favor, iso é algo que só farían os nazis, que coma todo o mundo sabe, identifícanse por levar emblemas cunha suástica. En realidade, logo de exterminar a seis millóns de xudeus no último e máis sonoro pogromo, o antisemitismo evaporouse. Si, levaba en Europa algún tempo e tal, pero o caso é que desapareceu. 

Dese xeito, a xornalista Patricia R. Blanco conclúe: "Os argumentos esgrimidos polos sionistas e por aqueles obsesionados coa identidade xudía, que establecen unha relación directa entre os ataques contra Israel e as agresións contra a súa confesión, non constitúen xa un discurso creíble na vida pública". O que hai agora non é unha desas desprezables cóleras populares (que só manteñen catro neonazis), senón unha indignación consciente e solidaria, motivada polas "políticas do Estado de Israel", que se nalgunha medida afecta a alemáns, franceses ou españóis que profesan a relixión xudía ou participan dalgún xeito na súa cultura non é, faltaría máis, por ser xudeus, senón porque son identificados coma parte do sionismo transnacional que, este si, é algo contra o que debemos estar todos unidos. 
Con estes pensadores demostrase que mesmo o discurso sobre antisemitismo é susceptible, cando caen en mans dos expertos na dobrelingua, de convertirse nun novo alegato antisemita.

12 de fev. de 2009

Cambio no réxime dos comentarios

É unha medida que me desagrada tomar, e quenes coñecen o blogue dende hai tempo saberán que nin modero os comentarios nin borro ningún despóis, xa sexa firmado ou anónimo. Sen embargo, hai algún tempo que as posibles repercusións que dos comentarios, sobre todo dos anónimos, se poida acarrexar, se convirteu nun tema a ter en conta. Con esta nova, finalmente, acabo de decidirme a dar o paso.


A partir dagora, os comentarios pasarán a ser moderados antes da súa publicación. Repito que é unha medida que non me gusta, e coma se puido comprobar repetidas veces, nin cando as formas se perderon por completo, e iso pasou con frecuencia, puxen coto á liberdade de todos os leitores. Lamento ter que mudar o réxime, pero á vista do que está a pasar pola rede adiante, prefiro curarme en saúde. 

O alto prezo de Shalit

Mentres seguen as negociacións para formar o futuro goberno, a liberación de Gilad Shalit é un dos temas que máis preocupan á opinión pública. Se finalmente se confirma que a cifra de palestinos que se liberarían a cambio ronda o milleiro, dos 1.400 que pedía Hamás, viríamos a confirmar unha política que xa canxeou a Samir Kuntar, entre moitos outros, por un par de corpos sen vida.


Había que liberar a Shalit, pero non se estará pagando un prezo demasiado alto? Devolverlle a unha nai o seu fillo compensa reforzar a capacidade de chantaxe dos islamistas? 

[Máis: anteriormente no blogue, Shalit]

10 de fev. de 2009

Ese 1% para limpar a conciencia

Falando da entrevista aparecida hoxe na Voz de Galicia, comentaba un amigo:
Cando leo nos nosos medios entrevistas ou artigos de "israelís bos" como este Gideon Levy, venme a mente aquela frase de Amos Oz na que dicía que para os europeos -medios e non tan medios- os israelís divídense entre un 90% de ultraortodoxos, un 9% de soldados sádicos e asasinos de raparigos palestinos e un 1% de israelís bos que son os critican ao gusto europeo ás políticas israelís ou incluso ao Estado de Israel. Estos son os que poden falar nos nosos xornais ou televisións.

9 de fev. de 2009

Radio Sefarad

Radio Sefarad, a emisora das Federación de Comunidades Xudías de España, cumpre os seus cinco primeiros anos. Grazas á súa calidade e ao enorme traballo que hai detrás, converteuse neste tempo nun referente global no ámbito hispanofalante, tanto para as comunidades xudías, coma para calquera persoa interesada en xudaísmo, historia do pobo xudeu, e Israel.


Asi mesmo, temas coma o antisemitismo ou o conflicto árabe-israelí, que son tratados a miúdo dun xeito máis ben pedestre pola maioría da prensa neste Estado (sendo xustos, moitas veces por descoñecemento e non por mala fe), son analisados coa complexidade que requiren, e os seus contidos amosan un cotrapunto moi necesario para comprender unha realidade que non pode resumirse a eslogans. O seu arquivo é un pequeno tesouro que temos a fortuna de disfrutar libremente, e a súa lista de entrevistados non ten nada que envexarlle aos xigantes mediáticos de ámbito estatal, con moito máis presuposto pero non mellores resultados. Coma novidade, últimamente é posible suscribirse ás súas emisións coma podcast, alomenos, que eu saiba, a través do iTunes.

Dende aquí deséxolle un feliz aniversario, e así veñan moitos máis!

Tu Bishvat

Hoxe é o día de aninovo dos árbores, o Tu Bishvat.

Trátase dunha festividade xudía das consideradas menores, na que se celebra a natureza, coincidindo coa chegada da floración. Coma conta a Wikipedia: "Neste dia, que normalmente acontece no mês de janeiro, come-se tradicionalmente frutas secas e planta-se mudas de árvores. Em Israel Tu Bishvat não é um feriado, mas a festa é comemorada com plantio de árvores por alunos de escolas, fala-se da importância da conservação das florestas, e normalmente é o fim do primeiro semestre nas escolas, onde se distribui os boletins semestrais."


Rapaza prantando unha árbore en Neot Keumim. Autoría: Emma Rooney.



Autoría: Ozmrcr.

En resumidas contas, é unha xornada para pasear e disfrutar da natureza (sobre todo, cando disfrutas dun tempo mellor tempo do que estamos a ter por aquí).

8 de fev. de 2009

Trinta anos dende a Revolución en Irán

O xornal El País publica unha reportaxe sobre o 30º aniversario da Revolución Islámica en Irán, no cal se recollen opinións coma as dun antigo oficial que colaborara na mesma:

"Eramos xóvenes; non analisabamos as cousas. Limitábamonos a repeti-los eslógans e críamos ao pé da letra nas palabras do imán. Pouco a pouco, os meus compañeiros e eu dímonos conta de que non enganaran."
Asi mesmo, a Revolución tampouco fixo de Irán un país equilibrado no plano económico. Se ben un dos motivos para derrocar ao Sha fora socializar as riquezas do país, a realidade é ben diferente:
A promesa duna xustiza distributiva queda en entredito ante o dato de que un 20& da poboación controla o 80% da riqueza do país. O agravio é aínda maior cando se considera que Irán é o cuarto exportador de petróleo do mundo.

6 de fev. de 2009

Bilingüismo

Afástase un pouco do contido habitual do blogue, pero é que me pareceu tan bó que me apetecía publicalo.

El Cuarto Reich

Un dos blogues ligados na barra lateral mudou a súa dirección. A partires dagora poderase ler en:


5 de fev. de 2009

A viga no ollo

Sobre a admisión a trámite pola Audiencia Nacional da querela contra militares israelíes, Abraham Foxman, o director da Liga Anti-Difamación, considerouna "hipócrita e de insulto cara o Estado de Israel. (...) Dado o vergoñento historial da súa propia xudicatura, España non está en posición de destacarse a si mesmo coma un exemplo sobre terror e lei. Sería mellor que trataran de abordar as súas maiúsculas deficiencias, no canto de empañar a independencia e alta responsabilidade da xudicatura de Israel." A modo de exemplo, lembrou a liberación de Eddin Barakat Yarkas, condeado por financiar os atentados do 11-S e "a paralización da investigación sobre os asasinatos de 100.000 cidadáns durante a dictadura de Franco." (ABC)

Israel non bombardeou a escola da ONU

Logo de todo o rebumbio, a ONU admite que Israel non bombardeou a escola da UNRWA en Gaza:
As Nacións Unidas veñen de rectificar a súa acusación de que Israel lanzase un proxectil contra a escola da UNRWA en Gaza o pasado 6 xaneiro causando a morte de 43 persoas no seu interior. Segundo informa hoxe o xornal Haaretz, Maxwell Gaylord, Coordinador Humanitario da ONU en Xerusalén, dixo que as Nacións Unidas "quere aclarar que todos os impactos de proxectís e todos os mortos producíronse no exterior, e non dentro do recinto do colexio". Xa no seu momento, portavoces das Forzas de Defensa de Israel-IDF puxeran en dúbida o bombardeo da escola da UNRWA e sinalaron que dúas bombas de morteiro non podían causar 43 mortes e ducias de feridos como afirmaron diversos medios no seu momento. Por outra banda, un informe de Patrick Martin publicado en The Globe and Mail (29 de xaneiro de 2009) de Canadá indica tamén que a acusación lanzada pola ONU o pasado 6 de xaneiro é falsa. O Globe and Mail sinala que un dos profesores da escola que se atopaba no recinto no momento do impacto "foi categórico" ao afirmar que ninguén resultou morto no interior do recinto. O profesor afirmou que a ONU pediulle que non falase cos medios. (...)


[Actualización: incorporo o croquis coas expolosións e a ligazón á fonte orixinal]

4 de fev. de 2009

Normalización

Judea Pearl, o pai do xornalista do Wall Street Journal Daniel Pearl, asasinado en Paquistán, analiza neste artigo a progresiva aceitación do Mal nas élites culturáis occidentáis coma o triunfo máis claro do yihadismo:

Mas como quer que seja, a barbárie, amiúde disfarçada sob a linguagem da “resistência”, tem ganhado aceptação na maioria dos círculos de élite na nossa sociedade. A expressão “guerra contra o terror” não pode ser pronunciada hoje em dia sem temor a resultar ofensiva. A sociedade civilizada, segundo semelha, está tão anestesiada pela violência que tem perdido toda capazidade de estremecer-se ante o Mal.

3 de fev. de 2009

El frotar se va a acabar

O FSM propón un boicot a Israel igual ao que acabou co apartheid

Defende a vía do bloqueo que rematou coa segregación surafricana ·· Porque mentres executa a limpeza étnica, Israel convértese no primeiro país non latinoamericano en asinar un acordo de libre comercio con Mercosur ou en mellorar o pacto de asociación coa Unión Europea, entre outras prevendas


E aínda haberá quen pregunte porqué non me tomo en serio esta clase de prensa. E si, os demáis datos do artigo tamén están sacados de Rebelion.

[Actualización: Logo dunha conversa off the record coa autora do artigo, a miña impresión mudou considerablemente. Descúlpome aquí pola atitude prepotente e nada constructiva coa que critiquei o seu texto]

2 de fev. de 2009

1 por 1000

(...) A min sempre me pareceu un imposible –por pura contradicción entre os termos– a alianza de civilizacións que ilusamente plantexa ZP. E cando digo sempre, remóntome a antes de que España lle vendera a Irak o gas co que masacrou aos kurdos no 88. España é o 8ª fornecedor mundial de armas. A algúns só lles interesa que ¡o 1 por 1.000! do que se exporta vaia a Israel. Que o 25% sexa para Marrocos ou que as nosas armas acaben en Irán, Venezuela, Malasia ou Cuba, carece de interés. Quen sabe cantos saharauis, kurdos ou mesmo venezolanos morreron baixo o lume español. (...)

1 de fev. de 2009

Os ovos da serpe

A continuación, un artigo revolucionario atopado no sitio web Aporrea.org, órgano de propaganda do chavismo. Reprodúzoo íntegro. Non sabía qué parte escoller.



Emilio Silva, Trabajador Académico de la UBV, miembro del Colectivo Docente UBV.

Fecha de publicación: 22/01/09

Sin ser palestino, cuando cualquier persona con sensibilidad (más particularmente en todo revolucionario) tiene conocimiento de las salvajadas de los judíos sionistas en un país que no es de ellos y que le arrebataron a sus verdaderos moradores, es algo que causa angustia, dolor, indignación y rabia realmente descomunales, lo suficiente para quien cree en la acción de la justicia y la voluntad de cambio sin incurrir en los excesos que critica de gentes que se creen por encima de las leyes humanas y naturales.

La sensatez y el deseo de triunfo obligan a canalizar positiva y constructivamente esa energía mental y sentimental del revolucionario en función de posibilitar hechos concretos para el logro eficaz de los objetivos. He allí la interrogante leninista: ¿Qué hacer?

Desde esta modesta trinchera de ideas, quien esto escribe cree que el contexto propio de una situación como la padecida por el pueblo de Palestina requiere de actos, actividades y propuestas de esencia profundamente radical y concientizadora para conmover y movilizar al pueblo venezolano.

1) A nivel nacional.

_. Videos-foros acerca de la verdadera situación sobre Palestina e israel. Hacerlos en todos los espacios, incluyendo barrios y caseríos, junto a un intenso debate de ideas.

_. Ofensiva mediática en prensa, radio, televisión e internet acerca del terrorismo perpetrado en Palestina por los judíos sionistas y sus aliados eurogringos desde 1.918 hasta la actualidad. Para asegurar el éxito de esa ofensiva, aparte de reactivar (o desengavetar del sueño burocratista) el convenio entre Telesur y Al Jazeera, hay que despedir a patadas a aquellos funcionarios saboteadores o negligentes que sólo sirven de latre a la política comunicacional del Estado, así como estimular a los medios alternativos y comunitarios. ¿Para qué ha servido CONATEL (donde supuestamente trabajan dos ciudadanos judíos en instancias claves) si hasta ahora sigue engavetado el procedimiento contra Globovisión por las declaraciones magnicidas de Rafael Poleo, además de no haber ni un solo preso civil por el intento de magnicidio y golpe de estado denunciado por Mario Silva entre Septiembre y Octubre de 2.008?

_. Denunciar públicamente con nombre y apellido a los integrantes de grupos judíos de poder con presencia en Venezuela, indicando las empresas de su propiedad para boicotearlas. Por ejemplo, no asistir más al Centro Comercial Sambil de Caracas, Maracaibo, Valencia, etc., propiedad de la familia del choro sionista Salomón Cohen, quien se sigue enriqueciendo todavía desde la Cuarta República con la complicidad de funcionarios corruptos enquistados en el aparato de Estado. En consecuencia, es un imbécil quien esté a favor de la apertura del Sambil de La Candelaria como centro comercial, y más descerebrado todavía quien desee una construcción de esa naturaleza en lugares como Catia.

_. Al respecto, como a gentes tan capitalistas como estos hebreos sionistas les duelen más el bolsillo que cualquier otra cosa (incluyendo Jehová), es inapropiado comprarles sus productos y acudir a sus locales comerciales, como también a aquellos negocios, supermercados, restaurantes, etc., que tengan vinculaciones con ellos o sean de su propiedad (como Locatel y la marca láctea Carabobo), o donde vendan sus alimentos Kosher, como Unicasa y Central Madeirense.

_. Incluir dentro del boicot a las empresas transnacionales vinculadas al régimen sionista de Israel. Por ejemplo, Citröen, Nestlé, McDonald’s (o McMierda), Adidas, Nike, Zara, Revlon, General Electric, Coca Cola, Walt Disney Pictures, IBM, etc.

_. Cuestionar la existencia en Venezuela de instituciones educativas solo-para-judíos, como si ellos fueran clase aparte de nuestra población, menos si no es posible la existencia de un Estado dentro del Estado.

_. Concentraciones públicas masivas y periódicas no solo frente a la embajada de israel, sino también a las sedes de las organizaciones judías ubicadas en los espacios de las urbanizaciones Sebucán y Los Chorros del Municipio Sucre del Estado Miranda, y la Urbanización San Bernardino de Caracas. Es bueno recordar la existencia de la Sinagoga ubicada en el sector caraqueño de Maripérez. Las concentraciones se pueden replicar frente a las sedes de Globovisión, El Universal, Unión Radio, las universidades privadas y autónomas, etc., o sea, frente a cualquier espacio donde se defiendan y promuevan los intereses sionistas.

_. Detectar y vigilar, por parte de los cuerpos de inteligencia de Estado y la Contraloría Social del pueblo organizado, a los agentes encubiertos del Mossad y a todas las ONG y demás grupos de la autodenominada sociedad civil (incluyendo a los estudiantes escuálidos de las universidades privadas y autónomas) que han recibido asesoría y financiamiento desde el estado artificial de israel, sobre todo cuando están haciendo labores de penetración ideológica en barrios como los ubicados en la Parroquia Petare del Municipio Sucre. Importante es tomar en cuenta que Enrique Capriles Radonsky es ciudadano israelí. A propósito, recordemos la afrenta que los estudiantes burguesitos le hicieron al pueblo de Petare el Jueves 15-1-2.009 cuando impunemente hicieron actos politiqueros golpistas cerca de la estación del metro, sin que nadie les diera unos fuertes correazos y los mandara derechito paras sus cómodas quintas y apartamentos. ¡Nos quitaron los espacios políticos de las instituciones de gobierno local, y ahora dejamos que nos quiten los espacios políticos de las calles, que son del pueblo y no de la burguesía!

_. Depurar a las instituciones gubernamentales de aquellos funcionarios escuálidos con o sin boína roja que actúan a favor de los intereses de los grupos sionistas ubicados en nuestro país.

_. Emplazar públicamente a todo judío que se encuentre en cualquier calle, centro comercial, plaza, etc., a que tome posición vociferándole consignas a favor de Palestina y en contra del estado-aborto de israel. No es un gesto inmaduro de agresión psicológica, sino un acto de cuestionamiento contra la indiferencia, complicidad, simpatía o apoyo que esas personas sientan hacia ese estado-monstruo de Israel.

_. Invitar a los judíos antisionistas que habiten en Venezuela a manifestar públicamente su posición de deslinde contra los crímenes de guerra del Sionismo y la imposición de israel como estado artificial existente sobre Palestina.

_. Instalación y difusión mediática de centros de acopio para la recepción de donaciones destinadas a ayudar al pueblo palestino, así como se hizo para ayudar a los pueblos cubano y haitiano cuando sufrieron el impacto de los huracanes del año 2.008.

_. Nacionalización de las empresas y confiscación de los bienes de los judíos sionistas que apoyen los desmanes del estado nazifascista de israel, y donación inmediata de dichos bienes a los palestinos víctimas del actual holocausto. Si existen impedimentos legales para tal propósito, será necesario modificar las leyes que vayan contra un hecho de justicia. En una sociedad deformada, no todo lo legal es justo ni todo lo justo es legal, hecho incompatible con una Sociedad Socialista.

_. Enjuiciar a los judíos sionistas involucrados en el golpe de estado del Jueves 11 de Abril de 2.002 y en el saboteo empresarial y petrolero de diciembre de 2.002 y febrero de 2.003, como la bruja Pinchas Brenner y otros judíos de su calaña que aún se ocultan discretamente tras bastidores. Idem con Abraham Levi Benshimol por las mismas razones, además de su oficio de palangrista (¡La tuya, por si acaso!).

2) A nivel internacional.

_. Envío de todo tipo de ayuda a los palestinos, incluso suficiente armamento básico y sofisticado para su defensa de las huestes sionistas.

_. Movilizar todas las instancias mundiales para condenar, aislar y sancionar en todos los aspectos posibles, de manera contundente y firme, al estado genocida de israel, incluyendo el embargo de sus propiedades y cuentas bancarias en el exterior.

_. Propiciar el destacado trabajo de los hackers informáticos contra las páginas de internet elaboradas por los sionistas y aquellos gobiernos e instituciones con vínculos favorables a israel.

_. Realización de un concierto internacional por la paz en Palestina y contra la invasión israelí en ese país. A dicho concierto únicamente deben ir artistas y grupos musicales que sean revolucionarios. ¡Nada de nada con Shakira, Juanes, Maná, Miguel Bosé y demás faranduleros escuálidos! El concierto se puede efectuar en Caracas, o en Maracaibo para latirle en la cueva a la oposición atrincherada en el Estado Zulia.

_. Organización de una conferencia internacional sobre la aparición del estado teocrático nazifascista de israel en su condición de colonia genocida eurogringa, y otra acerca de los mitos y verdades del supuesto holocausto u holocuento judío (una verdadera industria de la lástima chantajista y el sentimentalismo de baja estofa) aplicado por los nazis alemanes, el cual posee un carácter fuertemente dudoso, tergiversador y cuestionable, hasta el punto de considerarse que sí hubo asesinatos de judíos pero sin caer en una matanza masiva y planificada como la que las hordas sionistas hacen ahora en Palestina. Ambas conferencias se efectuarían en Caracas, con amplia cobertura mediática y duración de varios días.

_. Combatir la criminalización mediática de las justas luchas heroicas de grupos como Hamas y Hezbollah, así como la chocante y cínica victimización mediática del estado segregacionista de israel, y frente a la venenosa e invisible manipulación aquí referida, no reducir todo el conflicto únicamente a la Franja de Gaza, cuándo es una porción de una totalidad más grande como lo es Palestina. No olvidemos que Gaza es parte de Palestina, pero Palestina no incluye solamente a Gaza. Es también Cisjordania y el resto de territorio ilegal y violentamente usurpado a los palestinos y ocupados por los invasores judíos sionistas.

_. Aplicar los puntos anteriores para los casos de Afganistán, Irak, Colombia y el Congo, países donde el imperialismo eurogringo y el Sionismo tienen sus manos metidas.

_. Toda esta ofensiva política, diplomática y comunicacional debe ir acompañada de todas las gestiones necesarias para la liberación del camarada Ilich Ramírez Sánchez, alias “Carlos” (el sobrenombre de “El Chacal” es una ofensa impuesta por las empresas privadas de comunicación), quien está prisionero en las cárceles de Francia por obra y gracia del Sionismo y el imperialismo, debido a que hasta ahora es el único revolucionario venezolano públicamente conocido que ha ido a combatir a favor de la causa palestina desde los años 60 del siglo pasado. ¡Honor y gloria al camarada Carlos!

_. En ese orden de ideas, denunciar la represión interna existente dentro del estado dictatorial de israel contra aquellos judíos opuestos a los abusos contra Palestina. Esa represión ha llegado hasta el punto de estar encarcelados numerosos jóvenes judíos por no querer enrolarse en la soldadesca sionista. Con el fin de apoyar la campaña de liberación de esos jóvenes, en la página virtual www.december18th.org existe un enlace para tal efecto.

_. Retorno a su país de los palestinos exiliados y refugiados en otros países. Aquí sí vale hablar de la diáspora palestina, no de la supuesta diáspora judía pues no se puede plantear ese concepto de dispersión en torno a una religión que cualquier persona puede adoptar en cualquier parte del mundo.

_. Destrucción de la versión ampliada del Muro de Berlín que rodea a la Franja de Gaza y otros territorios de Palestina.

_. Devolución inmediata, por parte de la entidad sionista, de todos los territorios usurpados a los países vecinos a Palestina.

_. Anular los acuerdos internacionales que favorezcan al estado artificial de israel, como el Tratado de Libre Comercio que tiene con el MERCOSUR.

_. Incentivar la concientización de los sectores alienados de la población israelí, y apoyar su insurrección contra el régimen nazifascista de israel.

_. Liberación incondicional e impostergable de los valientes combatientes palestinos prisioneros de los chacales sionistas en cárceles y campos de torturas.

_. Compensación material, financiera y moral a todas las víctimas palestinas, libanesas, sirias, etc., a ser cumplida con los recursos del estado de israel, o en última instancia con los bienes mal habidos de judíos sionistas beneficiarios de las propiedades que eran de originalmente de los palestinos y sus descendientes.

_. Reconstrucción (con colaboración internacional) de todas las aldeas y ciudades palestinas, junto a la devolución total de las aldeas y ciudades antes pobladas por los palestinos pero que ahora se hayan ocupadas ilegalmente por ciudadanos israelíes. Igualmente, entregar a los palestinos todos aquellos asentamientos judíos, que aparecieron luego de la creación del estado forajido de israel, en zonas despobladas con anterioridad. En pocas Palabras, es el reintegro total de la nación palestina sin caer en la trampoa política que representa la muy cuestionable Resolución 181 de la ONU (irrespetada por el Sionismo), donde absurdamente se establece la creación de dos estados en el mismo territorio palestino. ¡Un solo territorio palestino, un solo estado palestino!

_. Avalar la disolución del estado artificial de israel (un anacronismo medieval de inspiración religiosa) luego de haber cumplido con los debidos actos de compensación, reconstrucción y devolución de los puntos anteriores. Esa disolución no implica expulsar a todos los judíos del territorio palestino, sino más bien retomando de otra forma lo que propone el camarada Eduardo Rothe, que es la conformación de una asamblea constituyente donde participen judíos antisionistas y palestinos de religión judía, cristiana y musulmana, donde se consagre la tolerancia religiosa y la construcción de una sociedad socialista pluricultural y multiétnica, a ser ejemplo de los demás pueblos asiáticos. El territorio donde existirá ese nuevo estado se seguirá denominando Palestina, y el estado de israel será solo un mal recuerdo de épocas atrasadas. Los judíos sionistas tendrán que aceptar estas condiciones o deberán emigrar a otro sitio, como Estados Unidos y Europa, de donde originalmente provienen muchos de ellos y sus ancestros.

_. Enjuiciamiento sumario sin contemplaciones de los políticos y militares judíos sionistas (de todos los rangos, incluyendo soldados) responsables del actual holocausto palestino y de crímenes anteriores cometidos en Palestina y otros países, así como llevar a los tribunales a los colonos judíos de derecha que hayan sido autores y cómplices de esas y otras barbaridades. Dentro de esos procesos judiciales, incluir a integrantes de grupos terroristas como Hagana, Irgun y Stern que aún estén vivos, y efectuar juicios póstumos a criminales fallecidos como Golda Meier, David Ben Gurion, Menaghen Begin, Ariel Sharon, etc.

_. Búsqueda y enjuiciamiento de los mercenarios israelíes que han entrenado a las bandas paramilitares causantes de sufrimientos a los pueblos de Colombia y Centroamérica. Un digno representante de esa ilustre estirpe es el psicópata Yair Klein (o como se llame), coronel retirado del ejército israelí.

_. Actuar contundentemente contra Estados Unidos y los países europeos que se opongan o saboteen la aplicación de todos los puntos aquí expuestos.

Seguir con esta sucesión de planteamientos va para largo por la enormidad de las aberraciones sionistas, confrontada con la colosal capacidad de amor, imaginación, inteligencia y justicia que los revolucionarios estamos obligados a desarrollar y estimular entre nosotros mismos y el resto de la humanidad para que otro mundo mejor sea posible.

Dejo hasta aquí estas humildes aportaciones para que otros las enriquezcan y mejoren, pero más importante aún, luchar porque sea realidad concreta a favor del hermano pueblo de Palestina.

¡Por la liberación del revolucionario venezolano-palestino Ilich Ramírez Sánchez (mal llamado “El Chacal” por los pitiyanquis), prisionero en las mazmorras francesas! ¡Palestinos somos todos! 

Correo Electrónico: silvachapellin@yahoo.es

Patria ou morte


Durante cinco horas, un grupo de arredor de quince persoas (por chamarlle dalgún xeito) vandalizaron a sede da Asociación Israelita de Venezuela. Logo de amordazar a dous vixilantes, destrozaron a sinagoga, profanaron a habitación onde se gardaban os libros sagrados, e escribiron nas paredes cousas coma "fuera, muerte a todos", "Israel, maldito, muerte", ou a que se le na imaxe. Cando remataron, leváronse consigo os equipos de vixilancia onde se rexistraban as gravacións da cámara de seguridade. Durante as cinco horas, de dez da noite ás tres da mañán, non apareceu ningún policía.

O vicepresidente da asociación, David Bittan, declarou que é un paso máis na escalada de acoso: "El 21 y 22 de enero un grupo motorizados estuvo haciendo unas pintas a las afueras de la estructura y lanzaron objetos hacia el interior del recinto". Tamén advertiu que algúns membros da comunidade estaban a ser fotografiados por descoñecidos cando se achegaban ás súas sinagogas.

O secretario de comunicación da Federación de Comunidades venezolana, Daniel Banaím relatou que "jamás hubo un caso semejante. Parece bien planificado. No son simplemente ladrones. Fué algo organizado. Temíamos que algo así ocurriera. La atmósfera de la prensa oficial se volvió cada vez más en contra de Israel y los judíos. Cientos de artículos y publicaciones, carteles en la vía pública, volantes antisemitas".


O día antes, o diplomático venezolano Nicolás Maduro atacou duramente ás declaracións feitas por Abrahm Levy, presidente da Confederación de Asociacións Israelitas de Venezuela (CAIV), no Congreso Xudeu, segundo as cales o goberno venezolano está a promover o antisemitismo. Segundo Maduro "es un discurso gastado cuando cada vez que algún país critica a los gobernantes de Israel pasa automáticamente a engrosar la lista de antisemitas".

Do mesmo xeito, amosouse ofendido pola suposición de que o Goberno de Hugo Chávez estivera a dar apoio a Hamás e Hezbolá, e considerouno unha "campaña perversa" de seitores vencellados a "élites que gobiernan Israel contra el gobierno del presidente Hugo Chávez por las posiciones de dignidad y justicia asumidas durante el ataque depiadado y criminal contra el pueblo palestino".