28 de abr. de 2007

Punto e aparte

Dende hai xa varios semanas, e exceptuando a anécdota de Francisco Rodríguez, decidín deixar de falar de nada que tivar que ver co xa cansino asunto. E fíxenno, coma dixen, para demostrar que nosa intención é rematar con isto canto antes. Pensei que, alomenos na parte que me toca, se rebaixaba a tensión, habería algúna resposta enfronte. Ó fin e ó cabo, non fumos nós quenes empezaron con isto, e se algúns iluminados de Vigo tiveran consultado coa almofada, este proceso demencial nunca tería sido máis que un deses delirios que ás veces che pasan pola cabeza (pero non realizas). Que lle tiñan ganas a Valadés? Pois botas un par de xuramentos, falas mal del no bar e punto. Isto non, isto é meter ó Bloque no medio.

Sen embargo, os comentarios recibidos estes últimos días demostran que o tema non está, nin moito menos, sofocado. Demostran tamén que, na visión maniquea que algúns teñen do mundo, non hai persoas que toman decisión acertadas ou erróneas, segundo o caso. Hai malos e hai bós, e quenes manteñen esa visión infantil do mundo sempre se reservan para si o papel de bós e oprimidos. Ou, o que é o mesmo, nunca asúmen a reponsabilidade dos seus actos. Por iso, resulta case cómico ler algunhas das acusacións que agora se lle fan a Valadés. Poque, se o que agredes eres ti, cómo podes acusar ó agredido de vitimismo? É o que ten ser unha vítima profesional; nada pode incomodarche máis que o feito de que te acusen de agresor, que te fagan responsable.

Os que tanto sofocan os debates coa manida excusa de que "iso é malo para a nosa imaxe", non tiveron reparos en comenzar un enfrontamento fractricida que nos fixo quedar coma talibáns diante de todo o mundo. E continúa.

Por iso hai que dixar ben claro que as consecuencias negativas que isto acarrexe ó BNG son culpa de quen decidiu comenzar, máila que se lle pediu que non o fixera. Que agardaban, que íamos quedar calados? Daquela sí que seríamos bós e xenerosos? O que dana ó Bloque non é que estas cousas se denuncien, senón o feito de que acontezan. O que o beneficia non é aparta-la vista, senón sinalalo e correxilo.

Vouno decir de novo para que non haxa lugar a dúbidas: ningun de nós quere que isto continúe. Que se garanta que non se van a tomar represalias contra ningún dos membros da AGAI cando pasen as eleccións, e esta historia pasará ás hemerotecas. Polo que a este blogue respecta, xa adianto que a miña intención é non volver a falar disto ata que a organización se pronuncie.

Que prime o sentido común, e todos saíremos gañando.

25 de abr. de 2007

Vintecinco de Abril

Non podía deixar pasalo; hoxe a rede énchese de craveis para celebra-la Revolución na que os portugueses se liberaron do fascismo paternalista. Un exemplo que ler, oír, e ollar.

23 de abr. de 2007

Gustavo Daniel Perednik

De entre os divulgadores da cuestión xudea, poucos acadaron tanta notoriedade a nivel mundial coma Gustavo Daniel Perednik. O escritor, profesor e xornalista arxentino, que actualmente reside ás aforas de Xerusalen, é coñecido polas súas análises sobre a cuestión xudea ó longo da historia, así coma as relaccións da mesma coa modernidade.


Dende finais dos oitenta, leva impartidas conferencias en cen cidades de cincuenta países, e esta semana estará en Galiza para falar do conflicto de Oriente Medio e a xudeofobia. Para quen estea interdado na cuestión xueda, seguro que será interesante ir, pero eu recoméndaríallo máis a quen sinta escasa simpatía polos xudeos ou por Israel. Que vaian, atendan, e logo rebatan e discutan. Que escoiten de primeira man o que supón ser xudeo e israelí, para poder facerse unha opinión máis ampla e persoal do conflicto, sen os prexuízos cos que normalmente se aborda esta realidade. As datas e lugares son os seguintes:


A Coruña:

Día 24 de abril martes ás 20:00 horas, no Auditorio de Caixanova na Avenida da Mariña (esquina rúa da Fama). Título: "Maniqueismo e pensamento único sobre o conflito de Oriente Próximo"

Santiago de Compostela:

Día 25 de abril, mércores, ás 12:00 horas, no Salón de Actos da Facultade de Ciencias Políticas da USC. Tíulo: "Xudeofobia, antisemitismo e antisionismo".

Vigo:
Día 25 de abril, mércores, ás 20:30 Salón de Actos do Círculo Mercantil de Vigo, rúa do Príncipe, 44. Título: "Da xudeofobia ao antisionismo: a demonización europea de Israel"


Posese atopar máis información sobre el nas páxinas da AGAI e do Programa de educación e esclarecemiento acerca do rol do xudeo no mundo, que leva o propio Perednik.

19 de abr. de 2007

A pantasma polaca


















Alterados pola deriva fascista que está a toma-lo goberno polaco, e co obxetivo de denunciar os atropelos que os homosexuais están a sufrir nese país dende a chegada ó poder dos infaustos irmáns Kaczynski, un grupo de blogueiros portugueses ven de promover o envío masivo de correos á embaixada polaca en Portugal.

A idea, que foi posta en marcha en Desvaneios Desintéricos, difundiuse en pouco tempo pola blogosfera portuguesa e, axiña dou o salto á brasileira. Penso que debería ter continuidade na galega, e por iso animo a todo o mundo a facelo propio, enviándolle un correo á embaixada polaca no Estado español.

Se esta clase de cousas é inadmisible en calquera parte do mundo, nun Estado integrado na Unión Europea resulta especialmente intolerable.

Para quen non queira pasa-lo traballo de pensar no texto, colgo aquí a traducción ó español dunha das cartas-modelo que se están a enviar as embaixadas polacas en Portugal e Brasil.

"Excelemtísima Sra. Embajadora de la República de Polonia:

Es con profunda indignación que me veo forzado a escribir esta carta.

Las recientes noticias de que el Gobierno que vuestra Ex.a representa se prepara para aprobar un conjunto de leyes y normativas orientadas a prohibir a los ciudadanos polacos homosexuales el acceso a cargos públicos constituye una violación de los Derechos Humanos y de los derecho de no discriminación y de igualdad de los ciudadanos europeos, garantizados por los Tratados de la Unión, que su País firmó con ocasión de su entrada en la UE.

Durante los gobiernos del general Jaruzelski, los años 80, el Presidente de Polonia, Lech Kaczynski fue miembro destacado de movimientos democráticos anti-comunistas. Un luchador por la libertad y por la solidaridad, detenido varias veces bajo la acusación de ser «un elemento anti-socialista». El hermano gemelo del Presidente, Doutro Jarostaw Kaczynski, actual Primer Ministro de Polonia, también fue un activista del Solidaridad y opositor al antiguo regímen comunista. El coraje del Presidente y del Primer Ministro de su País contra la barbárie y la persecución, son un ejemplo para todos que luchan hoy contra la intolerancia y los abusos de poder, practicados por el Gobierno y autoridades politicas de su País.

Lo más chocante, Señora Embajadora, es que los perseguidos de ayer, se transformaron en los perseguidores de hoy, en una Polonia cada vez más integrista e intolerante. Como consecuencia de la política de descriminación de los derechos de los homosexuales en Polonia, han surgido actos de violencia.



Recientemente, el periódico inglés The Independent, informaba acerca de ataques organizados por grupos de cabezas rapadas contra homosexuales, en Varsóvia. Los actos de violencia contra homosexuales se han multiplicado en Polonia, en gran parte debido al discurso intolerante e irrespetuoso hacia los derechos humanos, de los responsables políticos de su País.


Europa creció en la convicción de ser una espacio de libertad y democracia, un espacio de respeto y defensa de los derechos humanos, entre los cuales el derecho de cada uno vivir libremente su propia sexualidade. Europa no puede aceptar la persecución de los homosexuales en Polonia.


La defensa de los derechos de los homosexuales es parte integrante de la defensa de los derechos humanos y de los ciudadanos: no defender unos, es no defender los otros. La politica discriminatória llevada a cabo por el Gobierno que V. Ex.a representa es una clara violación de los derechos humanos. Un país que persigue ciudadanos suyos a causa de su preferencia sexual, no merece pertenecer a una Europa que deseamos cada vez más libre y tolerante.


Excelentísima Sra. Emabajadora: pactar con la discriminación de los homosexuales, como aquella que ha ocurrido en Polonia, es pactar con la violencia y la injusticia.


Estoy seguro de que V. Ex.a quiere que el Gobierno que V. Ex.a representa desean una Europa más justa, más tolerante y más democrática. Y también creo que quiere V. Ex.a quiere que el Gobierno que V. P.ej. a representa, concordará en que no es posible promover una Europa más democrática y más justa persiguiendo ciudadanos, con base a sus preferencia sexuales, o a cualquier otra.


La Polonia que persigue ciudadanos polacos homosexuales avergüenza la memoria de aquellos millones de ciudadanos de su País que, durante décadas, lucharon por una Polonia más libre, más justa y más tolerante.


Estoy convencido que los ciudadanos polacos, que en el pasado no tuvieron miedo de levantarse contra la intolerancia que se abatió sobre su País, sabrán levantarse hoy contra la intolerancia practicada por el Gobierno polaco, en nombre de Polonia más justa y más respectuosa con los derechos humanos.


Así lo espero.


Atentamente:


(Nome e DI)"


Animo a todo o mundo a tansmitirlle a súa crítica ás autoridades diplomáticas polacas. A embaixadora polaca no Estado español é Grażyna Bernatowicz, e a dirección de correo é embajada@polonia.es.

18 de abr. de 2007

Unha anécdota

Mentres non se da unha solución definitiva para o Caso Valadés, vou contar unha anécdota que demostra canta razón tiña aquela canción de Marisol.

A historia é ben coñecida; aconteceu xa hai moitos anos, cando durante unha celebración do Día da Patria un grupo de persoas lle prendeu lume a unha bandeira española. Naquel momento, Francisco Rodríguez atopábase no lugar, e foi detido por ter participado (supostamente) na queima. Convén lembra que, naquel momento, ese delito estaba tipificado con seis anos de cadea.


Naquela época, o proceso estivo rodeado dunha forte polémica; o certo é que, á marxe da opinión que cada quen teña del, non parece moi normal que ninguén vaia preso por iso. Pero o proceso estaba en marcha, e a posibilidade de que acabara na cadea era algo real. O asunto foi tratado na Audiencia Provincial da Coruña, e as testemuñas estaban divididas entre os que negaban os feitos e os que os confirmaban. Así, seis militantes do BNG declararon a favor do imputado, e outros tantos policías fixeron o propio para acusalo. As cousa estaban tan xusta que se decidiu recurrir a un terceiro imparcial, alguén de quen o tribunal estivera seguro de que non tiña interés no proceso.

O elexido para desempatar foi un xoven xornalista que daquela traballaba para La Voz de Galicia. Entre os seus compañeiros de profesión, el era a fonte máis fiable para saber cantos manifestantes había en cada mobilización e, por motivo do seu traballo, atopábase alí o día dos feitos, coma un terceiro imparcial. Os días previos á súa comparecencia, os xornais incidían na relevancia que tiña a súa testemuña, posto que, ó se-lo único que non tiña preferencia por ningunha parte, era a declaración á cal o tribunal lle ía dar máis importancia.

O xornalista acudiu a xuízo e, para sorpresa de todos, declarou que Francisco Rodríguez non estaba entre os implicados na queima. Declarou que el, que estaba alí, vira claramente coma o imputado non se atopaba entre quenes lle prenderan lume ó símbolo da unidade de España. Como consecuencia desa declaración, o tribunal dictaminou que non había probas dabondo coma para condealo, e consecuentemente, absolveu ó imputado.

A historia non tería o maior interes de non ser que ese anónimo benefactor foi Miguel Boo, que, cousas da vida, é Socio Fundador e actual Secretario da Asociación Galega de Amizade con Israel.

É unha tómbola, é.

17 de abr. de 2007

Yom HaShoah


Onte conmemorouse o Día da Shoá (יום השואה) en Israel. Anque o Dia Internacional da Shoá é o 27 de Xaneiro, data na que Auschwitz foi liberado polas tropas soviéticas, en Israel, a data de conmemoración da matanza de seis millóns de xudeos rememora un día de loita. Foi o 16 de Abril de 1943 cando os xudeos recluídos no Gueto de Varsovia iniciaron a revolta contra os nazis, que estalaría definitivamento tres días despois. Dos preto de 380.000 xudeos que inicialmente foron recluídos nel, aqueles que lograran sobrevivir a tres anos de cautiverio comenzaron unha batalla desigual contra os seus captores, que lograrían acabar con eles no prazo dun mes. A tarefa de reprimir a sublevación foi encomendada ó xeneral Jürgen Stoop, que encabezou a represión da revolta ata que esta rematou, o 16 de Maio. O propio Stoop anotou:

"180 xudeus, bandidos e subhumanos foron destruídos. O sector xudeu de Varsovia xa non existe. As operacións a gran escala finalizaron ás 20:15 horas ao facer estoupar a sinagoga de Varsovia. O número total de xudeus co que se actuou foi: 56.065, incluíndo xudeus capturados e xudeus cuxa exterminación pode ser probada."

O Gueto de Varsovia xurdira tres anos antes, cando no outono de 1940, as autoridades nazis ordearon cerca-lo barrio xudeo da cidade cun muro rematado en arame de espiño. Era o paso previo á solución final que Hitler ideara para o pobo hebreo, ó cal culpaban de tódolos males do mundo (niso non cambiamos tanto).

Na imaxe, tres dos capturados logo da revolta, cando as tropas nazis lograron entraron no gueto.

Nota: Mentres buscaba os enlaces comprobei que as datas varían dun sitio a outro: parece ser que o día correcto coincide co primeiro día do Pesaj, polo cal se optou por traslada-la conmemoración a outro día. Ademáis, é posible que se produzan desaxustes entre o calendario hebreo e o gregoriano que empregamos en occidente.

14 de abr. de 2007

O que non quixeramos saber

"Todo o mundo serve para a guerra. Se non serve para matar, serve para morrer"

Manuel Rivas, Os libros arden mal

Por moito que saibamos que as guerras son aberrantes, índa hai novas que sorprenden pola súa crudeza; esta é unha delas. Dubidei se poñe-la ou non, pero sempre opinei que era mellor saber, e pasalo mal, que vivir nun prácido espellismo. E índa así, é dese xeito coma vivimos. Cómo íamos soportar, senón, saber que pasan estas cousas e seguir coma se nada?

13 de abr. de 2007

Viñeta de Maside


Nos paneis que o Barco da Memoria contiña atopábase esta viñeta de Carlos Maside sobre unha folga acontecida en Bouzas no ano 1932. O texto di:

"Vos teredes a razón, pero a fame está da nosa parte".

Anque a fame estaba da parte dos patróns, houbo quen quixo muda-las cousas por medio da loita obreira. Sobre o movemento asociativo mariñeiro, recomendo este texto de Dionisio Pereira.

10 de abr. de 2007

Recordatorio


Mañá, en Vigo, é a conferencia de Josep Carles Laínez "Israel coma exemplo de nacionalismo europeo."

7 de abr. de 2007

Shalom

Este sábado de Cuaresma é unha das datas máis importantes do calendario litúrxico para os cristianos. Hoxe é o día no que se celebra a resurrección de Xesucristo, logo de ter sido crucificado polos romanos.

Esta festividade conmemóras en todo o mundo, e a cidade na que pasei o día estaba tomada polo éspírito desta celebración cristiana; por iso, entre altares, bonecos de nazarenos nos escaparates e innumerabeis bandeiras moradas, chamoume tanto a atención un pequeno detalle no que nunca antes reparara. Xa tiña visto o local, pero nunca me fixara no seu nome.



O salón de té Shalom atópase na rúa Campo das Hortas, na zona vella da cidade portuguesa de Braga. Por falta de tempo, non entrei nel desta vez. Pero, polo que vin dende afora, creo que cando volte á cidade fareino cun novo sitio que visitar.

Shalom significa paz, pero "non é só a ausencia de conflicto ou a desaparición da hostilidade, senón que o shalom aparece cando se equilibra o que está descompensado, ó promove-la xusticia e a igualdade íntegral".

Logo de tantos días de ruído, valga este post como unha pausa, coa esperanza de que o shalom chegue pronto á noso maltreita casa común. Sabemos que a paz non é a ausencia de conflicto pero, para poder chegar a ela, o primeiro paso é que cesen as hostilidades. Estamos agardando.

3 de abr. de 2007

Declaracións de Anxo Quintana


Despois dun mes e medio coa cabez metida baixo terra, o Portavoz Nacional do BNG ven de pronuciarse sobre o proceso de expulsión do militante que preside a AGAI. Xa se lle pedira, antes de facelo público, que intervira para que isto non chegara a maiores. Coma daquela dou a calada por resposta, e ante a posibilidade da expulsión coma algo real e incluso probable, algúns decidimos divulga-la situación. Despois, volveuselle pedir, esta vez xa en público. Non era o desexable, pero foi a opición que nos quedou.

E agora que xa levamos varias semanas, nas que o tema estivo en ducias de blogs, na prensa, e sobre todo na rúa, aparecen hoxe nos medios unhas declaracións nas que, en primeiro lugar, nega que exista ningún proceso de expulsión. Con dous collóns.

"Non houbo nin hai ningún expediente de expulsión contra ningún compañeiro do BNG por pertencer a ningunha asociación. Polo tanto, eu espero que cese calquera campaña de vitimismo infundada"

Home, infundada, o que se di infundada, eu diría que non é. Chámenme suspicaz, pero a min dame que algo si que pasou, non? Se cadra, se non chegou (aínda) a haber expediente, igual é porque o tema saíu á luz e xerou máis polémica da que imaxinaban.

A continuación, desaira ó servizo diplomático do Estado de Israel, que previamente lle enviara unha carta, non amenzante, coma dixo Aymerich no noso Pravda enxebre, senón para informarse de primeira man sobre o que estaba a acontecer, e na que amosaba a súa preocupación porque algúen puidera ser expulsado por amosar simpatía cara o seu pobo.

O noso ínclito Portavoz aproveita para darlle leccións de diplomacia ós servizos diplomáticos israelíes, co desparpaxo do gañán de aldea que corrixe ó farmacéutico en temas de botica, nunhas declaracións populistas encamiñadas a busca-la simpatía do sector máis ortodoxo (o que o mantén), cunha pose de neno de quince anos que lle berra ó mundo: "Mirade todos coma me enfrento ós malos!".

Algúen pensará que digo isto porque Quintana non é santo da miña devoción, pero o certo é que un Vicepresidente do Goberno non pode responder a unha misiva oficial dun Estado cun desplante tabernario ante os medios de comunicación. Anque el non o crea, a Xunta non é súa; é dos galegos, el está de paso. Polo tanto, e polo respeto que o cargo merece, o correcto sería que retificase unhas declaracións que humillan ás nosas institucións tanto coma ó individuo que as pronuncia. Anque el estará todo cheo, seguro.

Di algo que non entendo: invita a Valadés a "obrar en consecuencia" logo de que a "asamblea democrática" na que o lincharon o venres pasado "recriminou a actitude dun compañeiro por ter determinadas actitudes ao respecto do conflicto de Israel con Palestina". "Obrar en consecuencia"; acaso agarda unha desas auto-inculpacións dos contrarrevolucionarios que tanta furor causaron durante o estalinismo?. Valadés na Praza América, amarrado sobre unha pira de leña berrandolle á xente:

"Por favor, que algúen prenda un misto, antes de que siga contaminando ó mundo!".

Seguro que Torquemada estaría por alí, sentado nunha cadeira de praia...

Tamén di que o que lle pasa a Valadés é consecuencia non da cerrazón, a intransixencia ou o fanatismo, senón, nin máis nin menos que da pluralidade. Así, o noso Portavoz apunta:

"Claro, os que defenden o pluralismo non poden botar as mans á cabeza porque despois ese pluralismo opte, democraticamente, por recriminar determinadas actitudes".

O acoso, os insultos, a tentativa de expulsión, todo, son cousas que hai que tolerar en nome da pluralidade. Está ben sabelo. E digo eu; se a asamblea democrática soberana decide pasealo por Vigo cunha orellas de burro, tamén hai que acatalo, se a maioría así o aproba? Se cadra son un brando, pero creo que ata para os sionistas ten que haber un límite.

Logo de ler tantos despropósitos nunha sóa páxina, que podo pensar, senón que temos un lider de trapo? Puidendo aproveitar para erixirse coma representante do conxunto do BNG, de todos e todas nunha organización plural e aberta, Quintana prefire actuar coma un malote de sala de xogos, que ataca ó débil para parecer máis forte.

Despóis de botar semanas eludindo da-la cara, o mínimo tería sido un pronunciamento claro e inequívoco onde expuxese sen rodeos se é posible militar no BNG e simpatizar co pobo de Israel. Sen máis. No canto diso, unhas declaracións confusas nas que fai gala dunha gran prepotencia e nas que parece botarlle a culpa a Valadés da súa situación.

Se, despois de varios anos postulándose coma o artífice dun BNG renovado e plural, Quintana ten algúna intención de impulsar esa reforma, non se entende esta atitude errática que, lonxe de cimentar o seu liderazgo na confianza do militante individual, contribúe a aumenta-la sensación de cobardía e sumisión que moitos temos hoxe del.