31 de mar. de 2007

Cando ruxe a marabunta

Na tarde de onte a Asamblea Comarcal de Vigo acordou solicitar (de novo) ó Consello Comarcal a expulsión de Pedro Gómez-Valadés por 75 votos a favor, 30 en contra, e 19 abstencións. A razón de que o proceso entrase en bucle débese ós seguintes motivos:

1) No Consello Comarcal, celebrado esa mesma tarde antes da Asamblea, decidiuse dar por válida a resolución da Executiva Nacional, que toleraba a permanencia de Valadés en ambas asociacións, sempre e cando non as vinculase. Así, e tomándoa coma un mal menor, a proposta foi aceptada, e acordouse trasladala á Asamblea para a súa votación.

2) Unha vez comenzada a Asamblea, a proposta que acababa de aproba-lo Consello foi votada e aprobada por 110 votos a favor, 6 en contra, e 10 abstencións; ata aquí todo normal.

3) Acto seguido, un grupo de militantes interviu para propoñer unha nova votación que, segundo o seu punto de vista, non incidía na anterior. A votación en cuestión consitía en pedirlle por favor a Valadés que dimitise da Executiva. Non invento nada, foi así. Esta proposta someteuse a votación e saíu aprobada.

4) Acto seguido, e conforme se ía caldeando o ambiente, outro grupo de militantes solicitou que se votase a expulsión de Valadés. Algúen tratou en van de facer ver que iso xa fora tratado na primeira votación, pero o tumulto estaba demasiado exhaltado para entrar en razón. Acto seguido votouse solicitar (outra vez) ó Consello Comarcal que procedese á súa expulsión, e de volta ó principio.

No canto de aproveitar para por punto e final a este despropósito, a Asamblea Comarcal, que se prolongou ata preto das 12 da noite, convirtiuse nunha sesión longa e sistemática de duro ataque persoal contra Pedro Gómez-Valadés. Foi, en primeiro lugar, repetidamente insultado pola súa postura sobre o conflicto árabe-israelí. Foi, asemesmo, acusado de traidor por ter acudido ós medios de comunicación para denuncia-la súa situación. Foi atacado no plano persoal por antigos compañeiros de Esquerda Nacionalista que agora se sumaron á xauría dende outras siglas (e así, de paso, distanciarse de EN, agora que xa non é útil para medrar). Incluso nun momento dado, cando a turba estaba totalmente desatada, algúen berrou que habería que cachealo, por se acaso levaba micrófonos agochados debaixo da roupa...

Coma rotwailers que morden e non soltan, destacáronse na cacería os membros da UPG, do Movemento Pola Base e do Encontro Irmandiño, mentres que os quintanistas gardaron un discreto silenzo cómplice. Todos contra un, unidos pola causa común de odiar ó mesmo home, de despedazalo diante de todos e celebrar ruidosamente a súa caída.

So engadirei que, para que as persoas que están lendo isto se fagan unha idea do ambiente no que se desenrolou a xuntanza, abonda con anotar que a intervención máis aplaudida foi a dun militante que defendeu que a solución ó conflicto árabe-israelí chegaría o día no que Irán atacase a Israel empregando a bomba atómica.

Despois do de onte, as cousas están así: agora o Consello Comarcal terá que aproba-la expulsión, para volver de novo á Asamblea Comarcal para a súa ratificación. Despois diso, o implicado ten un prazo de quince días a acudir en amparo ó Consello Nacional. No caso de que este órgano ratifique a decisión da Asamblea Comarcal, Valadés xa ten anunciado que recurrirá á xustiza ordinaria por vulneración dos seus dereitos estatutarios. Polo tanto, máis que rematar, isto acaba de comenzar de novo.

Comunicado da AGAI.

29 de mar. de 2007

Mañá é o día

Leo un interesante post en Zero Vacas sobre a abortada historia do que ía a ser o diario Galicia, e acabo a leitura cunha sensación de deja vu; moitas veces, repasando a historia do nacionalismo galego, os momentos máis amargos son aqueles nos que poderían ter facilmente cambiado o curso das cousas, e que se estragaron por falta de vontade de persoas concretas, coma aconteceu co diario Galicia. Agora non fai falla ir á hemeroteca; non so vamos a vivir un deses momentos, senón que podemos predecir lugar, data e hora.

Mañá é o día no que van a expulsar a Valadés. Logo do longo debate vivido, reflectido na blogosfera e nos medios de comunicación (de portas adentro, sobre este tema reina o silenzo), todo se vai saldar nun par de horas, nunha votación na que a UPG confirmará de novo que ningúen lle explicou que a democracia non é o mesmo que a ditadura da maioría. Como se nada tivera ocurrido.

A UPG e satélites votarán a favor. Valadés e quenes o apoian votarán en contra. Pero o que de verdade importa será comprobar quenes van quedar na casa. Quenes, coa súa cobardía, axudarán a sacar adiante a votación.

Estou farto da xente que critica os postulados ou a praxe da UPG, pero nunca vai mover un dedo por muda-las cousas. Se o sector "oficialista" non fai nada, estará perdendo a última oportunidade que lle queda para demostrar que outro BNG é posible. Se todo segue coma o previsto, eles serán os responsabeis concretos de que, unha vez máis, volvamos perde-la oportunidade de plasmar no nacionalismo galego os valores dunha modernidade que algúns pretenden evitar a calquera prezo.

26 de mar. de 2007

O interese do debate

A raíz do Caso Valadés, pronúnciase Alfonso Vázquez-Monxardín en Vieiros:

"Este debate non ten ningún interese nin importancia para Israel... pero si para nós, para os galegos. Para explorar as marxes de liberdade de pensamento e reflexión que se permiten hoxe no nacionalismo galego que representa o BNG."

Este venres decídese moito máis que a expulsión dun militante; de cómo se resolva este proceso dependerá qué clase de nacionalismo organizado (e, en consecuencia, de sociedade) queremo-los galegos para o noso país. Algúns vémolo claro, pero non somos nós quenes poden paralo.

Detrás do Bloque non está ningún entramado empresarial, non hai grupos de poder, nin intereses espúreos que nos guíen; tan só un a ilusión que fomos capaces de xenerar. Ilusión, transparencia, pluralidade; palabras fermosas que, despois de moitas reticencias, foron calando na sociedade. Foi un camiño moi longo para que agora vaiamos a deixalas no tinteiro. Anque só sexa por intereses electoralistas, non convén esquencer que a xente que vota Bloque faino porque nós levamos un valor engadido, algo que os demáis non teñen e, se perdemos o que nos diferencia, teremos que competir electoralemente con quen ten ó seu servizo tódalas armas medíaticas e institucionáis posibles.

Non será El País nin La Voz quenes acaben connosco. O único que pode rematar co BNG é o propio BNG, e todo apunta a que este venres ímos a pegarnos un tiro no abdómen.

25 de mar. de 2007

O matrimonio homosexual convírtese en legal en Israel

Unha decisión da Corte Suprema de Israel convirte a este Estado no novo membro do reducido elenco de países no mundo que admite o casamento entre persoas do mesmo sexo. Coa oposición dos ultraortodoxos ("We don’t have a Jewish state here. We have Sodom and Gomorrah here”), e o satisfacción da Asociación polos Dereitos Civís en Israel, a decisión do alto tribunal conmina ó Goberno a por fin ás discriminacións que ata o dagora existían en materia de recoñecemento de matrimonios.

Hai que ter en conta que actualmente en Israel non exite o casamento civil, o cal supón un anacronismo dificilmente xustificable tendo en conta o nivel de libertades e dereitos dese Estado. Na práctica, o que a xente adoita a facer é ir a casarse ó extranxeiro, e logo o Ministerio de Interior recoñece o casamento. De feito, polo que teño oído, existe unha industria turística moi importante na illa de Chipre arredor destes matrimonios.

No caso das parellas homosexuáis, estas deberán casarse nalgún Estado que teñan recoñecida esta modalidade de casamento, coma é o caso do Estado español. Quen sabe; pode que algunha parella hebrea recale na Galiza para contraer aquí matrimonio...

En todo caso, todo o que contribúa a derrubar barreiras nese senso é unha boa nova pola que todos debéramos felicitarnos.

24 de mar. de 2007

O teu é teu

O artigo de Guillerme Vázquez, ex-deputado do BNG, acerca de Gómez Valadés, afirma que éste podería ser expulsado, pero é mellor deixalo estar para seguir aumentando o número de votos. Como resulta que hai moita xente que saíu no seu apoio, hai que procurar non danar ese nicho de votantes.

Iso estaría ben se o que pretendésemos para o BNG fora unha democrácia de cara á galería. Pero coma Valadés (e os que o apoiamos) non quere iso, exixe o que é seu, e non se conforma con menos. Os dereitos cívicos non se regalan nin regatean. E os partido políticos teñen que regularse someténdose a eles. E, coma son teus, e non lle tes que pedir permiso a ningúen para exercelos.

21 de mar. de 2007

Conferencia de Josep Carles Laínez

A Asociación Galega de Amizade con Israel ven de organizar para o día 11 de abril unha charla-debate a cargo de Josep Cales Laínez, escritor e editor valenciá. O título da conferencia é "Israel coma exemplo de nacionalismo europeo", na liña de pensamento do autor, que incardina o sionismo dentro dos movementos de liberación nacional, coma o galego ou o escocés. A conferencia celebrarase na Casa del Libro de Vigo, situada no número 26 da rúa Velzquez Moreno, ás oito da tarde, e a entrada será de balde. Máis información na web da AGAI.

19 de mar. de 2007

Duas linguas

Nin Theodor Herzl nunca chegou a soñar con tanto, nin o noso Theodor se houbera conformado con menos. Pero son eles, e non nós, quenes conseguiron dotar de futuro a súa lingua.

A principios de século, o hebreo era unha lingua morta, só empregada nas ceremonias litúrxicas. Por aquela época, o noso país en pleno falaba galego. Cen anos despois, a situación mudou considerablemente.

15 de mar. de 2007

O debate de fondo

"O BNG non é unha federación de individuos librepensadores"

Xabier Pérez Iglesias, columnista e teólogo.

Ten toda a razón este rapaz; a expulsión de Valadés non é o debate de fondo. A negriña e os hipervínculos son meus; o resto é culpa da falta de mundo:

"Moi ao seu pesar, Pedro Gómez Valadés non é tan relevante como para ser a pedra de toque deste debate, (...) pese ao goteo de adhesións e apoios nada espontáneos de intelectuais da progresía, desde Manolo Bragado até Pilar Rahola."

"O debate é outro. E Valadés sábeo. Fica claramente definido na Carta Aberta que os seus afíns dirixiron ao portavoz nacional do BNG: "(...) a mesma formulación dos Dereitos Humanos individuais sempre debe preceder a calquera consideración de carácter colectivista(...)".

"A confusión interesada entre o lexítimo direito á discrepancia e a práctica da disidencia, (...), entroncan de cheo coa concepción individualista que o propio sistema impón a través da máis sutil violencia estructural de cara a desarticular de facto calquer atisbo de alternativa crítica e posíbel.

É no fondo unha contraposición de concepcións da política ben diferentes.

Dunha banda aqueles que a conciben con perspectiva biográfica, en chave personalista, enfatizando os espazos para a indivualidade, en detrimento do conxunto/colectivo. Doutra os que a entendemos recoñecendo o valor engadido que xera a sinerxia do corpo común, que a concibimos en perspectiva histórica."


Suscribo todas e cada únha destas palabras. Eu son dos primeiros, dos que defenden os tan capitalistas Dereitos Humanos de cada individuo. El, dos segundos, dos que cren que outro mundo é posible. Sobre todo cando non somos nós os que viven alí.

14 de mar. de 2007

É por xente así polo que sigo no Bloque

"Sr. D. Anxo Quintana, Portavoz Nacional do B N G:

Membros da Executiva Nacional do BNG:

Membros do Consello Nacional do BNG:

Ante o inicio do proceso de expulsión promovido polo Consello comarcal de Vigo na persoa de Pedro Gómez-Valadés, militante do BNG nesa localidade e Presidente da Asociación Galega de Amizade con Israel ( AGAI ), quero expresar ante vostedes, a miña total solidaridade con D. Pedro Gómez-Valadés e facer miñas todas ás súas actuacións, comunicados e roldas de prensa que fixo como Presidente de AGAI .

Quero tamén expresar a miña repulsa ante as medidas “inquisitoriais” tomadas contra este destacado e esforzado militante do BNG, según recoñecen os seus propios “ inquisidores”, polo único motivo de presidir unha asociación “ imperialista”, xa que “o goberno de Israel aposta por prácticas imperialistas, e declarar o contrario é incompatible cos principios do Bloque Nacionalista Galego“, segundo declarou dona Manuela Rodríguez, responsable comarcal do BNG de Vigo .

Como xa comuniquei ao responsable comarcal do BNG en Ferrolterra, Sr. López Foxo, eu son tamén afiliado do BNG, socio e membro fundador da Asociación Galega de Amizade con Israel e polo tanto calquera medida que o BNG, tanto a nível comarcal como nacional, tome contra Pedro Gómez-Valadés tamén terá que ser tomada contra á miña persoa.

Como xa dicia anteriormente, o maior “pecado” que cometimos tanto Pedro coma eu mesmo, é apoiar a un estado “imperialista” coma é segundo a maior parte do Consello comarcal de Vigo o estado de Israel. Asi mesmo e por pura lóxica, e tamen segundo o mesmo Consello comarcal, AGAI é unha asociación “ imperialista”.

¿Cren vostedes que un pobo que foi invadido e ocupado durante 200 anos polo Imperio Romano, destruindo Xerusalem no ano 70 d.C. por medio das tropas do xeneral Tito, é un pobo imperialista?

¿Cren vostedes que a heroica resistencia en Masada contra as lexións romanas e digna dun pobo imperialista?¿Cren vostedes que un pobo que foi expulsado salvaxemente da súa terra pola forza do imperio Romano é un pobo imperialista?

¿Cre vostede Sr. Quintana, que un pobo que andivo errante durante 2000 anos, sufrindo persecucións, expulsións, progroms, asasinatos, etc.. ,é un pobo imperialista?

¿Cren vostedes que un pobo que sufreu a Shoá (Holocausto) con maís de 6 millóns de mortos é un pobo imperialista?

¿Cren vostedes que un país como o estado xudeu de Israel, que é do tamaño da nosa Galiza quitándolle a provincia de Ourense é un país imperialista?

¿Cre vostede Sr. Quintana que o estado xudeu de Israel que ten 7,5 millóns de habitantes, dos cales 1,5 millóns son árabes, é un pobo imperialista?

¿Cren vostedes que un país que fai oficial a lingua da minoria árabe é un país imperialista?¿Cren vostedes que un país que ten como lingua oficial o árabe, lingua dos seus maís feroces inimigos, é un pais imperialista?

¿Cre vostede Sr. Quintana, que un país de 7,5 millóns de habitantes rodeado de 300 millóns de persoas en diversos paises enemigos ou hostiles, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que ao día seguinte da súa independencia, respaldada pola ONU, é atacado polos países veciños para destruilo, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que sufre unha agresión no ano 1967, na chamada Guerra dos seis dias, por medio de todos os paises árabes que o rodean para intentar a sús destrucción, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que sufre unha agresión no ano 1973 na chamada Guerra do Yom Kipur, por medio de todos os paises árabes que o rodean co fin de destruilo, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que o ÚNICO país do mundo ameazado de destrucción total é un país imperialista?

¿Cre vostede Sr. Quintana que o ÚNICO país do Oriente Medio onde se respectan os dereitos das mulleres, e de todas as minorias étnicas e relixosas, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que o ÚNICO estado de dereito e democrático de Oriente Medio, rodeado de estados ditatoriais con gobernos oligarcoteocráticos, é un estado imperialista?

¿Cren vostedes que un país como Israel onde o Tribunal Supremo obriga a desviar o trazado da cerca antiterrorista tras gañar un recurso varios cidadáns palestinos, é un estado imperialista?

¿Cren vostedes que un país xudeu que tén deputados árabes na Knesset(Parlamento) é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que está ameazado pola maioría dos países árabes e ten un ministro árabe é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que recolle a varios centos de miles de xudeus procedentes do que era a Unión Sovietica, a maioria deles nun estado de pobreza extrema, e dalles un fogar e un traballo, é un país imperialista?

¿Cre vostede Sr.Quintana que un país que foi creado na súa etapa actual por mozos e mozas sionistas socialistas procedentes de moitas partes do mundo, sufrindo verdadeiras calamidades nunha terra hostíl e desértica, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que o único país do mundo onde se aplicou o ideario comunista dun xeito democrático e voluntario (Kibbutz) con resultados económicos e sociais espectaculares, é un país imperialista?

¿Cre vostede Sr.Quintana, que un país que rescata mediante pago ao país de orixe a máis de 15.000 cidadáns etíopes (falashas) de raza negra, pero que practicaban o xudaismo dende tempos inmemoriais e os convirte en cidadáns israelíes de pleno dereito, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que sofre o acoso do terrorismo dende hai máis de 70 anos e que só dende o ano 2000 provocou 1.200 mortos civís entre os seus cidadáns, é un país imperialista?

¿Cren vostedes que un país que ten na súa fronteira norte a un grupo terrorista como Hizbula, armado e adestrado por Irán e Siria, que pusee entre 30.000 e 40.000 cohetes con un alcance de entre 50 e 100 Km é que está disposto a disparalos indiscriminadamente, como xa fixo hai uns meses, contra a poboación civil, é un estado imperialista?

¿Cren vostedes que un país no que moitos cidadáns seguen lembrando con nostalxia o seu país de procedencia e conservando moitos deles a lingua que os seus antepasados trouxeron de Sefarad (España), é un país imperialista?

¿Cren vostedes que haberia algún país europeu que soportaría máis de dous meses o asedio terrorista que sofre Israel?

¿Cren vostedes ético e moralmente admisíbel acusar a Israel de “prácticas imperialistas” e non dicir nada sobre a destrucción de Chechenia polo exercito ruso?

¿Cren vostedes ético acusar a Israel de “prácticas imperialistas” e non dicir nada da utilización de nenos e menores no conflito palestino-israelí por parte dos palestinos?

¿Cren vostedes ético e moralmente admisíbel acusar a Israel de “prácticas imperialistas” e non dicir nada en contra de aquiles que envian a homes e mulleres cargados de explosivos para suicidarse e causar o maior dano posíbel entre a poboación israelí?

¿Cren vostedes ético acusar a Israel de “practicas imperialistas” e non dicir nada de que nas escolas palestinas se enseña aos cativos a odiar aos xudeus?

¿Cren vostedes ético acusar a Israel de “prácticas imperialistas” e non dicir nada sobre onde van os miles de millóns de dólares que EE.UU., Europa e algún país árabe entregan dende hai moitos anos a Autoridade Nacional Palestina mentras a poboación pasa necesidade de limentos, medicinas e outros produtos de primeira necesidade?

Sr.Quintana, membros da Executiva Nacional, membros do Consello Nacional, poderia seguir así 5 ou 6 folios máis, pero é dabondo para demostrar que Israel non é un pais imperialista, nin AGAI é unha asociación “imperialista”.

Sr.Quintana, membros da Executiva Nacional, membros do Consello Nacional, penso que a maioria do Consello comarcal de Vigo equivocouse de país. ISRAEL NON É CUBA, país que sofre unha ferrea ditadura nun estado-cadea onde os seus cidadáns non poden saír nin entrar libremente.

ISRAEL NON É CUBA, país onde no ano 2.003 foron fusilados tres rapaces por secuestrar unha pequena embarcación para fuxir dese “paraíso”, sen producir ningún dano nin a persoas, nin á propia embarcación .

Sr.Quintana, ISRAEL NON É ARXELIA onde os islamistas levan causado máís de 100.000 mortos .

ISRAEL NON É ARABIA SAUDÍ onde hai uns días foron decapitados tres xóvenes por “sodomia, casarse entre eles e facer proposicións a outros homes”.

Membros da Executiva Nacional, ISRAEL NON É A REPÚBLICA ISLÁMICA DE IRÁN onde máis de 4.000 gays e lesbianas foron executados dende o ano 1.979 coa chegada dos Ayatolás.

ISRAEL NON É A REPÚBLICA ISLÁMICA DE IRÁN onde foron executados máis de 100.000 persoas dende o ano 1.979.

Membros do Consello Nacional, ISRAEL NON É A REPÚBLICA POPULAR DE CHINA responsábel da morte de máis de 1.000.000 de tibetanos.

ISRAEL NON É XORDANIA que matou máis de 20.000 “palestinos” no coñecido como “Setembro negro”

ISRAEL NON É A AUTORIDADE NACIONAL PALESTINA onde unha persoa acusada de “colaboracionista” é asasinada nos cuarteis da policia sen ningún tipo de xuizo e despois colgada na rúa para ser acoitelada por nenos e maiores.

ISRAEL NON É OS PAISES ÁRABES onde a muller é lapidada, tapada e queimada con ácido polos seus propios irmáns por “deshonrar” á familia.

Sr.Quintana, membros da Excutiva Nacional, membros do Consello Nacional, ISRAEL NON É EXIPTO onde son perseguidos, castigados e a veces asesinados persoas homosexuais .

ISRAEL NON É ARABIA SAUDÍ, IRÁN, SUDÁN, TURQUIA, MARROCOS ou outros países árabes onde xudeus ou cristiáns non poden públicamente profesar as súas creencias relixiosas nin abrir templos so pena de ser decapitados ou perseguidos.

O grave problema de todo isto Sr.Quintana, membros da Executiva Nacional, membros do Consello Nacional, é, que detrás de toda esta acusación non está o “TRADICIONAL ANTIIMPERIALISMO” do BNG, senón un TRADICIONAL ANTISEMITISMO que cada vez con máis forza percorre Europa, e que afecta principalmente á esquerda politica e polo tanto tamen a esquerda máis extrema e rancia dentro do BNG como é a marxista-leninista UPG, lugar de onde proceden inicialmente as acusacións contra Pedro Gómez-Valadés.

Se o que se pretende é que levemos a nosa “militancia” na Asociación Galega de
Amizade con Israel á clandestinidade, negando a nosa militancia no BNG cando estemos traballando en AGAI ou negando a nosa militancia en AGAI cando estemos traballando no BNG, ou tapando a cara para non saír nas fotos e que podamos ser identificados por alguén como membros do BNG, non conten comigo e penso que tampouco co resto dos militantes do BNG que militan en AGAI.


Vou seguir defendendo o que creo que é de xustiza .

Vou seguir defendendo o dereito de Israel a non ser borrado do mapa.

Vou seguir defendendo o dereito de Israel a ter unhas fronteiras seguras.

Vou seguir defendendo o dereito de Israel a non ser acosado polo terrorismo islámico.

Vou seguir defendendo o dereito de Israel a non ser acosado polos terroristas de HizbuláVou seguir loitando contra o maniqueísmo occidental neste conflito.

Vou seguir loitando contra a banalización da Shoá (Holocausto).

Vou seguir loitando contra a negación da ShoáVou seguir defendendo a Israel porque é un minúsculo país, un minúsculo país democrático sufrindo o acoso do Imperialismo Islámico, mentras en occidente a maioría da clase política é sobre todo a maioría da esquerda mira cara outro lado . Total que maís dá, son xudeus!!!

Vou seguir defendendo a Israel porque é defender os valores xudeu cristiáns de liberdade individual, liberdade colectiva, liberdade de culto, respeco aos dereitos das minorias étnicas ou relixiosas, respecto aos dereitos humanos, respecto aos dereitos da muller, respecto á vida, respecto á liberdade de pensamento, dereito á xustiza, etc...

Guste ou non guste á xente da UPG e a outra xente do BNG (Sr.Beiras incluido) vou seguir defendendo ao estado de dereito e democrático de Israel e estando en contra dos terroristas de Al Fatah, Mártires de Al Aqsa, Yihad islámica, Hamás e a chamada Autoridade Nacional Palestina mentras siga permitindo que existan estos grupos terroristas e lles dea apoio na maioría das ocasións.

Dicia Albert Einstein (perdón por citar a un xudeu) que hai dúas cousas que son infinitas, a estupidez humana e o Universo. Visto o que está sucedendo no BNG é máis fácil dubidar do segundo que do primeiro."

Neda ( A Coruña) , 4 de Marzo de 2.007

Asdo.- Abel Anxo García López

Concelleiro do BNG en Neda ( A Coruña )

Xente coma esta é a que me fai crer que todavía hai esperanza. Xente que está disposta a decirlle ben alto á esquerda retrógrada o que ista non quere oír.

Logo de moitos anos repetindo as caducas consignas coma se foran verdade revelada, xa vai sendo hora de que se habituen a escoitar e a argumentar, a respeta-la discrepancia, a entender, dunha vez por todas, que democracia e unanimidade son dúas ideas que non caben na mesma frase.

13 de mar. de 2007

A gran esperanza hebrea


Moitos temos as esperanzas postas nela. Sería unha digna herdeira, logo dunha escolla errada.

12 de mar. de 2007

Manifesto

Todalas persoas que queiran amosa-la súa solidaridade con Pedro Gómez-Valadés, o militante do Bloque Nacionalista Galego que vai ser expulsado por presidir unha asociación de amizade entre Galiza e Israel, pode facelo suscribindo o manifesto Carta aberta a Anxo Quintana. O obxetivo desta iniciativa é que o Portavoz Nacional do BNG interceda para evitar este despropósito. Quen queira amosa-la súa discrepancia con este proceso pode facelo enviando un correo a cartaaberta_anxoquintana@yahoo.es.

Para suscribir o manifesto non é necesario ser militante do BNG. Asimesmo, o feito de que alguén o asine non significa que concorde coas opinións de dito militante. Esta é unha iniciativa que non busca posicionarse sobre o conflicto árabe-israelí, senón que só pretende denunciar a vulneración dos dereitos individuáis desta persoa.

Para deter esta expulsión é imprescindible que o Portavoz Nacional se pronuncie en contra desta medida. Portavoz que, convén recorda-lo, éo de todolos militantes do BNG, e non só daqueles que o votaron.

Independentemente da opinión de cada quén, a liberdade de expresión sempre debe prevalecer. Esta medida arbitraria deteriora irremediablemente a calidade da democracia interna da nosa organización. As normas están para todos, e deben aplicarse obxetivamente, e non coma unha arma arroxadiza contra os adversarios políticos da Unión do Pobo Galego. Por todo isto, ou só por mera decencia: non á expulsión de Pedro Gómez-Valadés.

10 de mar. de 2007

Respeto ás minorías para gañar a sociedade

"O pluralismo interno é un valor no BNG cuxo significado vai máis alá dunha formulación meramente teórica. Para unha forza política con aspiracións a ser maioritaria na sociedade, o respecto efectivo ás minorías é fundamental por tres razóns:

1. Porque é o exemplo do modelo social e cultural da Galiza do futuro, onde todos e todas debemos ter cabida independentemente da nosa filiación política e ideolóxica, onde mesmo os non nacionalistas han compartir dereitos e obrigas con nós para a construción do noso país.

2. Porque o noso modelo organizativo está así concibido, admitindose a presentación de listas diversas que responden a sensibilidades diversas. Así se plasmou na última Asemblea Nacional, sendo considerado como unha riqueza e non unha debilidade do BNG.

3. E finalmente, e o máis importante, porque a mesma formulación dos Dereitos humanos individuais sempre debe preceder a calquera consideración de carácter colectivista. Isto é unha esixencia que toda a sociedade e non só BNG debe apoiar: todo deterioro destes principios en calquera lugar inicia a pendente que nos leva ao totalitarismo.

O BNG iniciou un proceso de expulsión dun dos nosos afiliados. Primeiramente, votou a súa consideración de "militante de segunda" (sen posibilidade de acceso a cargos) en razón da súa pertenza a unha asociación legal e democrática, -ASOCIACION GALEGA DE AMIZADE CON ISRAEL- que, como o seu nome indica, busca a amizade e a concordia entre os pobos. Dita purga vén motivada por unha lectura maniquea e unilateral dun conflito complexo e difícil; e é un atallo do colectivismo que viola os artigos 18,19 e 20 da Declaración Universal dos Dereitos Humanos e que contradí o principio do pluralismo e respecto ás minorias, situándonos nun novo escenario dentro do BNG:

1. Aniquila o sistema organizativo e representativo do que nos dotamos, e substitúeo por un sistema de purgas e imposicións de maiorías circunstanciais que crea inestabilidade e medo á depuración como novos principios organizativos.

2. Desmobiliza e retrae os nosos apoios sociais que observan eses novos principios organizativos de depuración como a pauta a seguir por un futuro BNG maioritario.

3. Converte unha determinada opinión de análise política internacional en filtro de pertenza plena á organización. A ideoloxía que resulta do filtrado é que o "antiimperialismo" que di defender o BNG renuncia ao acervo democrático occidental Ademais o antiimperialismo non debería estar por riba do pluralismo político, da liberdade de expresión e do dereito á discrepancia pública.

É por iso que chamamos á solidariedade dos nosos compañeiros e compañeiras, dos nosos representantes institucionais e políticos, e mesmo de toda a sociedade para amparar un dereito humano e democrático. Reivindicamos o respecto ás minorías en favor de toda a sociedade galega."

Asinan:

01 - Xoán Bernárdez Vilar / 02 - Abel Anxo García López
03 - Manuel Feás Sánchez / 04 - Cesar Pazos Barreiro
05 - Mª Isabel Ferreiro Rodríguez / 06 - Fernando del Rio Iglesias
07 - Francisco X. Lores Ínsua / 08 - Xurxo Gegorio Vaqueiro
09 - José Henrique Pérez Rodríguez / 10 - Florentino Pinheiro Vasques
11 - Xose Carlos Morell Gonzalez / 12 - Xoan Xesús Rozas Neira
13 - Iago Pillado Losada / 14 - Natalia Costas Alonso
15 - Fernando Acuña Rúa / 16 - Henrique Monteagudo Romero
17 - Fernando Rodríguez Dacosta / 18 - Miguel Mato Fondo
19 - Xosé María Moreno Villar / 20 - Vitor Manuel Meirinho Guede
21 - María Luisa Varela Nogueiras / 22 - Alberte Mahía Rodríguez
23 - Felipe Gómez Morgade / 24 - Francisco Xavier Freire Chico
25 - Carlos Pérez Sainz / 26 - David Álvarez López
27 - Francisco Lores Santacecilia / 28 - Alexandre Fernández Villaverde
29 - Alberte Vila González / 30 - Gonzalo Cao Sousa
31 - Xosé Manoel Santos Díaz / 32 - Quico Recondo Martínez
33 - Xosé Manuel Garcia Garcia / 34 - Xosé Manuel Xil Ramos
35 - Xosé-Henrique Costas González / 36 - Antonio Rodríguez Sampayo
37 - Diego González López / 38 - Patricia Pampillón Vila
39 - Carlos Nuevo Cal / 40 - Marta Toledano Funes
41 - Rosendo Gonzalo Covelo Roma / 42 - Carlos Alonso Valladares
43 - Xavier Gómez Curras / 44 - Xose Gómez Quintela
45 - Xosé Vixande López / 46 - Daniel Monteagudo Ferreira
47 - Xavier González Carreira / 48 - Manuel Currás Meira
49 - Susana Seoane Dovigo / 50 – Heliodoro Álvarez Conde
51 - Xusto Molejón Valoria / 52- Xoaquín de Acosta Beiras

Este manifesto apareceu publicado no xornal El Faro de Vigo no día de hoxe, sábado 10 de Marzo de 2007, baixo o epígrafe Carta aberta a Anxo Quintana. Sen embargo, en previsión da que lle viña enriba, xa hai días que o noso valente Portavoz Nacional decidiu marcar coma spam esta clase de misivas.

9 de mar. de 2007

O video que nunca estará no Youtube

A continuación transcribo parte da entrevista que se lle fixo en Radio Sefarad ó pérfido sionista e consumado xenocida o sábado tres de marzo, logo de chegar a un acordo económico satisfactorio co meu contacto do Mossad para difundila.

A entrevista comenza co propio Valadés explicando pormenorizadamente a súa situación, ata que a entrevistadora (son dous, un home e unha muller), sorprendida, o interrompe, decíndolle que o que lles está contando é algo completamente inquisotorial, irreal, propio dunha novela de Kafka

“Bueno, a fuerza de repetir todas las barbaridades que escuché ayer en cuatro horas de debate, que empezamos a las ocho y cuarto y acabamos casi a la una de la mañana, en anteriores… el día anterior hubo un Consello Local en que una persona, un histórico del BNG y también miembro de la asociación, se dio de baja ya porque dijo que, independientemente de la resolución, el no podía compartir militancia con estos talibanes, o aprendices de talibánes,… Cuando repaso todo lo que escuché, es realmente increíble. Si no fuera que allí estaba yo de testigo es casi… efectivamente, de Kafka. Allí se me acusó de estar a sueldo del Mossad, y no lo dijo un militante normal, anónimo, lo dijo una señora diputada en el Parlamento de Madrid, Olaia Fernández Davila, del BNG, ella dijo que estaba a sueldo del Mossad, y lo reiteró. Y que no era casual el nacimiento de la asociación, que era parte de una estrategia para hundir al Bloque. La situación es delirante y, si repito algunos de las afirmaciones que se dijeron en esta reunión, en la de ayer y en la anterior, probablemente son espeluznantes.”

(…) Muchos de los que nos oyen (…) estarán intersados en saber sobre la Asociación Galega de Amizade con Israel, y quienes componeis esta asociación. Tu mismo eres del Bloque Nacionalista Galego, en particular de Esquerda Nacionalista. ¿Quiénes más estáis en esa asociación y cuales son vuestras actividades?

“Bueno, primero reiterar lo que ya dije en varias, muchas ocasiones; que la asociación es apartidaria, como tiene que ser, independientemente de que miembros de la Directiva o miembros de la asociación seamos del BNG, del PP, del PSOE o de nada. Incluso algunos votan y otros no votan. La asociación es apartidaria. La asociación tiene unos puntos fundacionales que compartimos todos y, a mayores, uno puede estar a favor de una mayor intervención del Estado en la cosa pública o una menor, esos ya son cuestiones extra-asociación.

La asociación tiene varios puntos. Uno es combatir lo que nosotros entendemos la banalización del Holocausto, cuando no la negación del mismo. Es recuperar la secular huella histórica, como parte de nuestra memoria histórica como gallegos, de la presencia judía en Galicia, que fueron siglos de presencia, y pensamos que es parte de nuestra memoria histórica que debemos recuperar.

Entendemos que hay una criminalización, una demonización de Israel, por defecto, y un acriticismo con los palestinos que no es, desde luego, ajustado a la realidad. Entendemos que, en la medida de nuestras posibilidades debemos aportar información para que el debate en la sociedad sea lo más equilibrado posible, en la medida de nuestra posibilidades, claro está. Entonces, para llevar a cabo todos estos propósitos pretendemos tener una publicación, en la que estamos trabajando ya. El nombre de la publicación es “De Compostela a Xerusalén”, que tratará de muchos temas relacionados con Israel, con Galicia, con el mundo judío, en fin. Cuando esté…

(Interrumpindo) Perdone, y ¿ esto es lo que ellos dicen que es trabajar para el Mossad?

“Si, si. Bueno, es que dijeron tantas barbaridades, tantas barbaridades que ya no... No niegan que haya algún judío bueno, eso se dijo, son cosas, son realmente... ¡Si esto lo tuviera grabado y lo pudiera colgar en el Youtube!”

Casi de manual, ¿no?, una reunión de Manual de Perfecto Antisemita...

“Sí, y duele más cuando… Bueno, yo le niego a estas personas el calificativo “de izquiedas”. Estos son estalinistas frustrados y fracasados que pretenden imponer en el 2007 esquemas de antes de la caída del muro de Berlín en la Rusia soviética.

Yo creo que la izquierda tiene que ser, y es hablo particularmente, ya como Pedro Gómez-Valadés, tiene que ser objetiva, lo más objetiva posible, tiene que ser científica, tiene que estar dispuesta a modificar lo que piensa de cualquiera cosa, no guiarse por propaganda o por los catecismo de Marta Harnecker, y esta gente siguen ahí, anclados en el Muro de Berlín.

Alguno ayer me dijo, a pregunta mía, le pregunté qué opinaba de,… porque el se definía como prosoviético (risas do locutor), y estamos en el 2007, ya non existe la Unión Soviética, y es un cargo institucional alto del BNG, no estoy hablando de un militante de base con poca formación, estoy hablando de un concejal en Vigo, que es la principal ciudad de Galicia, y el me decía que… le pregunté por la invasión rusa de Praga en la Primavera del 68, y el dijo que eso estaba bien hecho, y lo apoyaba y lo seguía apoyando. Con mentalidades así, como puedes imaginar, el diálogo es difícil.”

Desde luego

(…)

E hai máis, moito máis. Houbérame gustado colga-la entevista no blog, pero coma é unha función que non está dispoñible, nin é un video que poida colgar no Youtube, se algúen ten interese en escoita-la íntegramente (dura un cuarto de hora), pódolle-la enviar nun arquivo MP3. Se algúen está interesado en coñecer (confirmar) como as gasta a UPG cos desviados, que me avise a julicheiro@gmail.com, e lle-la envío sen problemas. Que ningúen se quede coas ganas; coma nos servizos de contactos, o anonimato está garantido.

Volvo a escoita-la entrevista e reafírmome no que levo días pensando: que todo isto é tan, tan irreal, que seguro que, ó final, non é máis que unha broma que algúen nos está gastando mediante unha cámara oculta…

8 de mar. de 2007

O antisemitismo despois do antisemitismo

Cando, hai unhas semanas, Abraham Yeosúa estivo en Compostela, un dos asistentes á súa conferencia "Xudeu, Sionista e Israel: aclarando conceptos", preguntoulle se notaba máis ou menos rexeitamento cara os xudeos, logo de varias décadas visitando Europa. A súa resposta non puido ser máis lapidaria: "O antisemitismo é unha enfermidade crónica".

Nestes momentos nos que a cólera dalgúns impide un debate sosegado, boto man dun artigo de Tiago Barbosa que incide no feito de que, para que haxa un debate racional, é imprescindible deixar de lado clichés e prexuízos. Liberarnos, e non só de cara á galería, do eterno antisemitismo occidental.

7 de mar. de 2007

Israel coma coartada

O outro día decía que todo este proceso está deixando ó aire as miserias crónicas do BNG. Hoxe vou dar un paso máis: tamén están quedando ó aire as vergoñas de gran parte da esquerda, os monstros que temos gardados baixo chave. E digo que temos, non porque eu crea que os teño (sen dúbida terei outros, que se cadra nin os vexo), senón porque, maila todo, síntome parte dese sector social que se identifica co xeneralista térmo “de esquerdas”. Ou esa é a miña impresión, anque moitos non dubidarían en negarme o abrigo baixo ese epígrafe. Houbo un tempo no que me importou, agora xa non. Se algúen quere apropiarse para sí o calificativo, establecendo sucesivos círculos concéntricos de pureza e redención, que o faga.

Precisamente porque quero que esta visión do mundo triunfe é polo que creo que hai que desenredala dos aspectos que lastran o seu avance, deixando, mentres tanto, vía libre ós cartos coma único referente real. É, dende esa intención, polo que quero decir que moitas veces, nós, a esquerda, non comprendemos o mundo novo, e achacámoslle defectos á realidade no canto de cambiar os lentes cos que a vemos. Agora, que as férrea distinción de clases que, noutro tempo, alentou os soños da revolución, foi reventada polo capitalismo, dando paso a un crisol de “clases”, que non son clases porque non son estancas, que non se guían por criterios de xustiza pero tampouco de orixe nin de sumisión, senón de fortuna e azar, nós seguimos vendo o mudo coas vellas gafas que Marx e Hegel fabricaron para o proletariado.

Agora que no noso horizonte non hai máis revolucións que as que nos depare a tecnoloxía, miramos con pena cara un futuro que cada vez queda máis atrás, progresivamente desmantelado, folclorizado, para vergoña nosa, que tanto o agardamos. E, con outra xente, ou na soidade dos vellos libros editados por Akal, comprobamos de novo coma o mundo que nós (e nalgúns casos, xa os nosos pais) tanto quixemos, non chega conforme o previsto. Ó contrario que ós adolescentes, non queremos nin oir falar de derrota; a pose marxinal só divirte a quen índa non sabe que isto vai en serio.

Un dos Novos motivos polos que os poetas minten que nos dou Enzenzberger foi:

“Porque por boca da clase obreira
nunca oirede-la palabra clase obreira

No momento en que tomamos conciencia de ser algo, nese preciso instante comenzamos a ser outro. Porque non podemos observarnos e desenrolanrnos ó mesmo tempo, cando reparamos no espello xa é outro o que mira. Unha ollada periódica a ese espello pode axudar a facer pequenos axustes na traxectoria, pero a brúxula segue estando dentro nosa. Unha ollada constante e estaremos perdidos, alienados; isto é, asumiremos os valores do outro, do que mira.

Hai quen índa sacude aquelas bandeiras e nos chama traidores. Non. Traidores eles por enarborar ós mortos coma se índa puidesen guiarnos. Eles son os reconstruídos, os que se crean a base de mirar o que foron, os ladróns de tumbas do seu propio pasado. Os que elexiron outro camiño, o camiño de volta.

A esquerda clásica, que na Galiza de hoxe é a dos anos 70, repite a vision do mundo tal e coma o deixou a última vez que fixo unha análise honesta. Xunto a ela, cada vez máis voces insinúan, e ata ás veces berran, que mentres esteamos neste mundo, deberíamos asumir a dor da lucidez coma o prezo a pagar por afronta-la modernidade coma un desafío ético. Non pode pedírselle a ninguén que deixe de ser un mismo, sobre todo cando os anos van pasando e deixan tras de sí o severo peso da rutina, pero si que se pode e se debe pedir que a ollada non se atrofie, que se exercite de cando en vez, que se cuestionen os dogmas con auténtico afán de sorprendernos.

Nos anos 70, o futuro e a felicidade da humanidade pasaba por Cuba. Hoxe, caídos todolos referentes reais que había, podemos finxir que non pasou nada, e seguir sacando á rúa as bandeiras que se amaban, ou recobrar ese desexo, e plasmar esa materia noutras formas. Así, podemos pararnos a enteder a aquela parte da sociedade israelí que quixo consturír un futuro mellor e nós aillamos, obrigándoa a dárlle a razón ós máis rudos da súa nación. Ser de esquerdas, hoxe coma sempre, non é máis que comprometerse co progreso, a liberdade, e a xustiza social, máis alá das formas ou ideoloxías que se adopten en cada época. Quenes de verdade queiran ser útiles á súa Terra e ó seu Tempo, farían ben en preguntarse qué se supon que aportan os que, coma o detective Carvalho, se limita a berrar dende a popa do barco:

Fillos de puta!

... ás lonxanas luces dos rañaceos.

3 de mar. de 2007

Papel mollado

"4. MAIORIAS E MINORIAS. A posición oficial da organización determinaráse por maiorias. Garantizaráse o direito das posición minoritárias á súa defensa pública, discrepando lexitimamente da opción maioritária.

5. LIBERTADE DE EXPRESIÓN. O necesário debate que se ten de producir no seo do nacionalismo galego leva-nos á defensa a ultranza da libertade de expresión non só para as distintas opcións organizadas sinón tamén a título individual para todos os membros.

6. DIREITO A DISCREPANCIA PÚBLICA. O direito á defensa pública das posicións minoritárias e o de defensa de expresión concretaráse no direito á discrepáncia pública sempre que na práctica non plantexe unha contradición operativa que leve ao bloqueo ou ao boicot da decisión maioritária."


As palabras son bonitas, pero os feitos son teimudos.

2 de mar. de 2007

O triunfo dos porcos

Calquera das tres posibilidades das que falei onte era mala. Finalmente, elexiron a peor. No Consello Comarcal de Vigo celebrado onte decidiron, maila o chamamento á calma feito pola Executiva Nacional, inicia-lo procedemento tendente a desposuir a Pedro Gómez-Valadés de todolos seus postos na organización. O primeiro paso é expulsalo da Executiva, así coma apartalo da área de cultura que leva na organización. Logo, pasará ó Consello Nacional para que ratifique a súa expulsión. Xa teño dito que a UPG non ten votos dabondo, co que Quintana ten a chave de se seguir adiante con todo isto ou deter a tempo toda esta tolemia.

Vámolo a botar porque, neste tema, non pensa coma a maioría. Apoia a existencia dun Estado para os xudeos, e faino coa mesma intesidade coa que o apoia para os galegos. Baixo iso, a causa subxacente, a súa militancia nunha alternativa á UPG. Non defendeu a violencia, senón o entendemento, pero cometeu o erro de querer amosarno-la postura errada.

É o triunfo dos porcos. Longa vida ó pensamento único.

1 de mar. de 2007

Pintan bastos

O pasado martes, a Executiva Nacional do BNG adoptou unha decisión ambigua que, de entrada, non implica que Pedro Gómez-Valadés vaia a ser expulsado da fronte. Digo ambigua porque, nos termos nos que se tomou o acordo, máis que unha rectificación clara do erro que se estaba a cometer ou, cando menos, un disimulado deixalo pasar, a Executiva decidiu recomendar ó Consello Comarcal de Vigo que non tome medidas contra o militante mentres que éste non vincule á AGAI co BNG. O que acontece é que el xa nunca vinculou ás dúas organizacións; foi a prensa a que se fixo eco da súa militancia nacionalista durante a presentación da asociación, ata o ponto de que nalgúns medios se incidiu nese aspecto coma unha rareza no actual espectro político.

“Vincular ó BNG coa AGAI”. E coma pode non vincula-las, acaso prohibíndolle ós xornalistas que escriban o que lles pete? Tal e coma eu o vexo, o que se está a facer é pospoñe-la súa expulsión ata despóis das eleccións municipais. Calquera vez que volva a aparecer nun acto público coma presidente da asociación, os medios de comunicación sinalarán de novo a organización política á que pertence. Polo tanto, calquera vez que apareza algunha noticia sobre a asociación, o Consello Comarcal pode determinar ó seu arbitrio que esa é a gota que colma o vaso. Cando lles pete, ou sexa, logo das municipais. Moi hábil.

De todolos xeitos, índa estamos a tempo de meter incluso máis a pata, posto que esta tarde vaise decidir en Vigo se o Consello segue ou non a recomendación da Executiva Nacional. Co cal os escenarios son (esta noite sairemos de dúbidas):

a) Botalo agora e ir tocados ás municipais.
b) Botalo despois e pospoñe-lo chaparrón.
c) Non expulsalo, pero sen deixar pasa-la ocación de recriminárlle-la súa conduta.

Calquera que sexa o desenlace desta truculenta historia, o BNG xa está tocado. Tocado perante a cidadanía, á que lle volvemos a amosar ás claras o nucleo duro das nosas vergoñas. Pero sobre todo tocado cara nós, cara os que estamos dentro. Pouca confianza merece unha organización á que se lle enche a boca coa palabra pluralidade e logo non é quen de levala mínimamente á práctica.

Un erro histórico do Bloque Nacionalista Galego (se cadra de todo o nacionalismo galego) é que sempre tivemos unha atitude paternalista coa sociedade, á que acusamos de pasiva, de inconsciente, de demasiado apegada ós intereses inmediatos. Nós sempre tivemos ben claro, xa non o que era bó para nós, senón o que era bó para os demáis. Quen vai saber mellor ca nós qué é bó para o resto da xente?

E así seguimos, sen decatarnos de que, se ben noutro tempo en parte foi así, cunha poboación dispersa e desinformada, hoxe en día a sociedade cambiou moito. Hoxe somos nós os que temos que aprender dela, os que nos temos que deixar imbuír do éspírito dos tempos. A decisión de expulsar a un militante dunha organización que se concibeu, xa non coma un partido político, senón coma a verdadeira institución de autogoberno da nosa nación (dahí que haxa partido de diferentes ideologías, correntes, militantes independentes: en suma, o reflexo da pluralidade de Galiza), só se entende dende a óptica dos que cren que os demáis son demasiado inconsciente coma para decidir por si mesmos. É mellor prohibirlle unha opción que nos sabemos que é errada a permitir que haxa quen, no exercicio da súa perversa liberdade, elixa a opción equivocada. Non vaia ser que, inconscientes de nós, acabemos sendo todos sionistas. Ou homosexuais. Ou friquis. Non vaia ser que nos deviemos do unico nacionalismo verdadeiro; o seu.

Esta visto que todos somos iguais, pero uns son máis iguais ca outros.