9 de mai. de 2008

Nin mais nin menos (4)

Abel García López, concelleiro de Neda, abandonou ese partido, entre outras razones, cando o BNG non condeou o Holocausto. Pedro Gómez-Valadés é expulsado do BNG por presidir AGAI, unha asociación que defende o dereito de Israel a existir. Podremos supor que os que se quedan no BNG están dacordo en non condear o Holocausto e en que o Estado de Israel debe desaparecer? Seguramente non. Tal vez pensen que iso é algo que realmente non vai con eles e lles compense seguir militando nun partido desas características obviando ese pequeno detalle.

Ese pequeno detalle traerá outro e outro máis e cun pequeno detalle xa é dabondo para abrir unha fenda no embalse, tarde o cedo reventará a presa e anegaráo todo, todo se cubrirá de ignominia e todos se afanarán en buscar excusas inútiles, cobardes. Entón será tarde de máis. (...)


Outros non se resignan e pensan que poden loitar contra ese obstinado prexuízo. Quizáis pregunten aos seus correlixionarios, e ti, porqué cres que debe desaparecer Israel? Porqué non condeas o Holocausto? Non ves que un día podería tocarche a ti, á túa familia, áos teus fillos?. Israel é un Estado Imperialista, respostaránlle repetiendo as consignas sen saber e sen querer saber por si mesmos. (...). É cómodo, tal vez. Pero é coma estar morto. (...)

4 comentários:

MAR disse...

Hay cosas que son tan claras que duele decirlas, porque es como insultar a la inteligencia: cuando alguien que se considera a si mismo progresista censura a otro o lellama fascista sólo por disentir de su opinión inmediatamente deja todo progresismo y todo respeto a la libertad ajena, tan valiosa como la propia vida.
De liberticida a homicida hay sólo un pasito, de no condenar la Shoa a decir que en los guetthos no había niños sino judíos pequeños, otro... y así pasito a pasito llegamos de Hitler a Stalin y tiro por que me toca. Simone Weil (la filosofa muerta, no la política viva) decía que era mucho más preocupante establecer un buen mecanismo para destituir a un presidente que para elegirlo. En Irán o en Siria esto es impensable. Acierte o se equivoque, estés de acuerdo o no, ante una decisión del "Jefe" de turno sólo hay una posible respuesta: la admiración ilimitada y la mentira, el silencio y la sonrisa complaciente. ¿Es quizá el modelo a seguir?

MAR disse...

Jo! No me subía el comentario y al final va el sistema y me lo clona! Qué verguenza! Anda, borra los que sobran! Qué sofoco!

Im-Pulso disse...

Pois eu deixaría repetido o comentario de Mar, cicáis así alguén que o precisa acabe por comprendelo. Unha aperta a Mar.

J. disse...

Vaia, comencei a borralos repetidos antes de ler o de Félix. Ben mirado, coma el apunta, se cadra era mellor deixalos. Apertas a ambos, e moi atinada a reflexión de Mar.