Sempre

Un artigo de Rosa Montero.

En Arabia Saudí condearon a seis meses na cadea e a 200 latigazos a unha rapaza de 18 anos que foi violada por sete homes. Castígana porque, no momento do asalto, ela estaba falando cun amigo, e estar xunto a un varón "sen parentesco" alí é un delito. Non falamos dunha rexión primitiva e remota, senón de Arabia Saudí, un país riquísimo e amigo de Ocidente. Pregúntome qué faremos agora con tan incómodo colega para impedir este atropelo.

Tamén me pregunto qué opinan do caso todos esos individuos que abogan polo relativismo cultural. Aqueles que din que non podemos xulgar ás sociedades islámicas dende Ocidente. E que os nixerianos e iraníes que lapidan ás adúlteras, por exemplo, teñen as súas razóns culturais para facerlo, razóns que non podemos entender e que debemos respetar. Anque pareza mentira, hai persoas cultivadas que sosteñen tal cousa, e o argumento utilizouse na crise das viñetas de Mahoma. Esta falacia finxe ser respetuosa co contrario, pero en realidade é paternalista e cobarde: desdeña a capacidade ética do outro e evita axudar ao oprimido. En todas as sociedades houbo individuos que souberon denunciar os abusos do entorno. Romanos que clamaron contra a escravitude e renacentistas que combateron o xenocidio indíxena. En canto ao Islam, hai unha marabillosa tradición de intelectuáis tolerantes: "O meu corazón conteno todo/ Unha pradeira donde pacen as gacelas/ un convento de monxes cristiáns/ un templo para ídolos / a Kaaba do peregrino/ os rollos da Torah/ e o libro do Corán", decía, no século XII, o poeta sufí Ibn Arabí. O malo non é o Islam, senón os integristas. Non é un problema de cultura nin de ética, senón de desenrrolo social e político. E as atrocidades foron e son atroces sempre e en todas partes.

Publicado en El País o 27 de Novembro.