De Granada a Bombai

Un artigo de Antonio Elorza

Nunha reunión auspiciada esta mesma semana en Granada pola Comisión Europea, o enviado da Alianza de Civilizacións, señor Kattan, informounos acerca dos logros de devandita Alianza. As caricaturas danesas debían ser o acontecemento crucial dos últimos tempos, xa que todo se centrou nas eficaces respostas dadas a partir das mesmas a outros intentos de malos tratos ao islam, como un par de películas, e do labor, dirixida polo propio Moratinos, de que a educación dea un tratamento favorable das relixións, o islam loxicamente en primeiro plano. Ante semellante exposición permitinme preguntar se para a Alianza non era máis importante que unha película a situación do profesor Robert Redeker en Francia, condenado á privación efectiva de liberdade ante as ameazas de morte islamitas por un artigo en Le Figaro e se non preocupaba o antisemitismo -cousa ben distinta da condena da política israelí- nos países musulmáns. Kattan gardou silencio e desapareceu logo do congreso. Fíxolle o quite, brutalmente, desde a mesa, Armez Maluz, profesor en Beirut, quen dixo que a verdadeira preocupación para todos debía ser o odio europeo ao islam, e que Europa apoiaba ao "Estado xudeu cuxa Constitución era a Toráh" (sic). Ninguén respondeu a semellante barbaridade, nin entre as decenas de asistentes, nin desde a presidencia española do acto. Nos grupos de traballo, cunha maioría de musulmáns, viuse confirmada a sensación de que existe unha patente de corso para toda condena de "Occidente", por rutineira que sexa, e que bo número de intelectuais europeos asumen un masoquismo reverencial. O tema da conferencia era o terrorismo, pero é que nin Hamás nin Hezbolláh eran organizacións terroristas para os nosos demócratas islámicos. En Exipto, o asasinato de Sadat sería unha simple resposta á súa política represiva e os atentados posteriores, consecuencia da opresión económica, para nada froito de organizacións e ideas terroristas. 

Ante probas físicas de radical antisemitismo en publicacións islamitas, ningún participante de país árabe aceptou sequera miralas. Non se discute sobre o propio co infiel. Hai que preguntarse entón se a Alianza de Civilizacións, versión Moratinos, vai máis aló dunha operación de propaganda, moi custosa ademais, segundo acaba de probar o episodio da decoración pictórica dun edificio en Xenebra, cuns 20 millóns de euros gastados con tal de que o nome da sala leve "e da Alianza de Civilizacións". A arte non terá prezo, pero a publicidade si o ten. É máis, polo discurso do portavoz en Granada, a súa acción concreta axústase a unha perigosa síndrome de culpa xa visible nas reaccións ante o 11-M. No canto de centrarse nunha análise das causas e dos modos do atentado megaterrorista, seguido dunha actuación en profundidade respecto da cultura da violencia en medios musulmáns, o politicamente correcto foi descualificar a quen se preguntase polas bases doutrinais do terror. A acertada pretensión de pechar o paso a toda deriva cara á xenofobia e a discriminación relixiosa converteuse así na condena de toda expresión crítica, aplicándoa o cualificativo de "islamófoba". Para pechar o círculo, o noso Goberno aproveitou a ocasión converténdose en paladín dunha Alianza -non dun necesario diálogo-, que co pretexto de achegar ás relixións dedícase a fomentar esa actitude reverencial cara ao islam (de feito cara ao islamismo), onde non cabe aproximación algunha á realidade e si o visto e prace ao anti-occidentalismo. Por iso, a Moratinos sóbranlle os asuntos incómodos, tales como o caso Redeker, o antisemitismo, ou a indeseada visita a España de Ayaan Hirshi Ali. Non contan nin o avance das ideas integristas, observable en calquera visita a librarías islámicas, nin o do mal menor, a proposta neofundamentalista de Tariq Ramadan para constituír en Europa unha "comunidade de destino" musulmá, filtrando canto proceda de "Occidente" ("Freud tamén escribiu cousas non falsas"). Na linguaxe islamita, yahiliyya é a ignorancia primordial, a dos mequíes antes de Mahoma e a dos occidentais hoxe. O termo resulta aplicable a quen aquí e agora practican e fomentan a cegueira voluntaria, pechando o paso a unha integración efectiva dos musulmáns e abríndollo a quen promoven a resistencia, ben pacífica, ben mediante o terror. Por que preocuparse se os atentados de Bombai levan a marca de fábrica de Lashkar-e Taiba, a organización islamita con referente en Caxemira, emanada do grupo puritano Ahl-e Hadith, cuxos muyahidin seguen literalmente os hadices do Profeta e teñen por lema a yihad até a fin proposta no versículo 2, 193 do Corán?

Publicado no xornal El País e visto na páxina Galiza-Israel.org.

[Máis: Onde está a condena dos musulmáns moderados?, en Outra Visión (moi recomendable); Kadish, en El Cuarto Reich; A versión barata e invencible de Al Qaida, de Xose Luís Barreiro Rivas; e, cómo non, xa comenzaron as acusación de que  o atentado é obra do Mossad]