O dereito a criticar

Varios concelleiros do Partido Popular dos concellos de Ogrobe e Cambados, así coma o alcalde deste último, denunciaron hai uns días a dous blogs nos cales se satirizaba sobre a faceta institucional desas persoas. O peor non foi comprobar coma é posible que índa haxa cargos institucionais capaces de recurrir á vía penal para atallar críticas sobre a súa xestión. O realmente tremendo desta historia é que o xuiz ven de admitir a trámite a denuncia.

Qué se supón que fixeron estes dous bloggers para ter que pasar polo trance de ser parte demandada nun proceso, ademáis do perxuízo irremediable que suporá para un deles ter que saír do anonimato? O máximo ó que se chegou nestea última bitácora foi a facer fotomontaxes, que creo que é algo ó que todos estamos acostumados. Non houbo insultos nin ameazas; tan só se ironizou acerca da suposta corruptela da corporación municiapl, e da prepotencia do xefe da policía municipal. Se esta clase de accións empezan a considerarse condeables estaremos asistindo a un importante recorte da liberdade de expresión, que é o dereito cívico por antonomasia. Ou é que o recurso á ironía vai deixar de ser válido para criticar ó poder no nome dunha interpretación maximalista do dereito á propia imaxe?

Espero que a sentencia sexa a confirmación de que a ironía e o sarcasmo, cando se empregan para criticar calquera forma de poder, deber prevalecer sobre un extrapolado dereito a honra para que, de ter que lamentar algo, sexa o ternos pasado e non o ternos quedado cortos.