Un militante da memoria

¿Algún recordo concreto?

Non por vivilo, senón por oírllelo contar ao meu pai; algunha reunión previa á Guerrra Civil, de 1936. El fora á casa dun amigo íntimo seu, Eusebio Oliver, gastroenterólogo. Alí ía a ler Federico García Lorca La casa de Bernarda Alba. Ao final da leitura e da cea falouse da situación; algúns dos asistentes, con gran asombro do meu pai, non só vían a guerra coma inminente, senón que desexaban que houbera unha intervención, a ver se acababa o desasosego. E é ahí onde Federico decideu e dixo: "Eu voume de Madrid, a Granada, que é máis tranquila, por se pasa algo". E en Granada matárono. Non é un recordo que eu vivira, contoume o meu pai ao pouco de ocorreu.

A memoria de Jorgue Semprún, brevemente repasada nesta entrevista feita por Juan Cruz.