Leituras? Ningunha

Sobre o asasinato do ex-concelleiro Isaías Carrasco, que todo parece indicar que foi obra de ETA, veño de atopar en Im-Pulso o primeiro que leo dende que se comenzou a verquer tinta que trata xusto do que pensaba. Salientaría dúas frases: "case todos os partidos obvian adoptar medidas estratéxicas --é decir, duradeiras e constantes-- e, en paralelo, seguen empeñados en convertir a violencia dunha minoría en pedreira útil para lapidarse entre eles, para o que nin sequera dubidan en outorgar aos crímes de ETA unha dimensión política e social da que carecen." (especialmente esto último), e " cando un crimen condiciona o futuro dun país democrático é porque a democracia é inmadura ou está enferma." (...). Porque isto foi un crime a secas, e paréceme importante dexalo moi claro.

Este asasinato non obedece á ilegalización das sucesivas forzas políticas da esquerda independentista, nin á política penitenciaria dos presos condeados por terrorismo, nin moitísimo menos ás aspiracións de autogoberno de parte da sociedade vasca. Non hai que buscar leitura política porque xa hai moito tempo que estos tarados perderon calquera vínculo coa realidade. Contaba Savater, nunha entrevista na Rolling Stone, que, ao chegar a democracia e ver cómo seguía o terrorismo, entendía que se trataba dun fenómeno semellante ao do champán recén descorchado. Pensaba: agora están desatados porque todavía non saben cómo dar o paso á participación política, pero é cuestión de tempo que isto remita. Quén pode manter iso hoxe?

A violencia etarra non obedece máis que a unha inercia histórica que debeu rematar co franquismo. Que, hai seis anos o Goberno do Estado enlodaran aínda máis a situación coa Lei de Partidos (ben ou malintencionada, máis moi torpe) só serviu para atribuírlle algunha intencionaliade política á violencia dunha banda que xa daquela perdera (non foi sen tempo!) gran parte do seu apoio social, pero de ningunha maneira barniza de lexitimidade o terrorismo.

Se do que se trata é de rematar dunha vez por todas con esta senrazón, non vexo mellor maneira de facelo que non abdicando da nosa condición cívica, deixando en evidencia a quenes buscan sempre unha coartada para un vitimismo que os exima da súa responsabilidade.

[Máis: as novas sobre o asasinato, recopiladas no Google News; declaración de condea do Portavoz Nacional do BNG (video) ; post anterior no blogue sobre ETA]