Cando ruxe a marabunta

Na tarde de onte a Asamblea Comarcal de Vigo acordou solicitar (de novo) ó Consello Comarcal a expulsión de Pedro Gómez-Valadés por 75 votos a favor, 30 en contra, e 19 abstencións. A razón de que o proceso entrase en bucle débese ós seguintes motivos:

1) No Consello Comarcal, celebrado esa mesma tarde antes da Asamblea, decidiuse dar por válida a resolución da Executiva Nacional, que toleraba a permanencia de Valadés en ambas asociacións, sempre e cando non as vinculase. Así, e tomándoa coma un mal menor, a proposta foi aceptada, e acordouse trasladala á Asamblea para a súa votación.

2) Unha vez comenzada a Asamblea, a proposta que acababa de aproba-lo Consello foi votada e aprobada por 110 votos a favor, 6 en contra, e 10 abstencións; ata aquí todo normal.

3) Acto seguido, un grupo de militantes interviu para propoñer unha nova votación que, segundo o seu punto de vista, non incidía na anterior. A votación en cuestión consitía en pedirlle por favor a Valadés que dimitise da Executiva. Non invento nada, foi así. Esta proposta someteuse a votación e saíu aprobada.

4) Acto seguido, e conforme se ía caldeando o ambiente, outro grupo de militantes solicitou que se votase a expulsión de Valadés. Algúen tratou en van de facer ver que iso xa fora tratado na primeira votación, pero o tumulto estaba demasiado exhaltado para entrar en razón. Acto seguido votouse solicitar (outra vez) ó Consello Comarcal que procedese á súa expulsión, e de volta ó principio.

No canto de aproveitar para por punto e final a este despropósito, a Asamblea Comarcal, que se prolongou ata preto das 12 da noite, convirtiuse nunha sesión longa e sistemática de duro ataque persoal contra Pedro Gómez-Valadés. Foi, en primeiro lugar, repetidamente insultado pola súa postura sobre o conflicto árabe-israelí. Foi, asemesmo, acusado de traidor por ter acudido ós medios de comunicación para denuncia-la súa situación. Foi atacado no plano persoal por antigos compañeiros de Esquerda Nacionalista que agora se sumaron á xauría dende outras siglas (e así, de paso, distanciarse de EN, agora que xa non é útil para medrar). Incluso nun momento dado, cando a turba estaba totalmente desatada, algúen berrou que habería que cachealo, por se acaso levaba micrófonos agochados debaixo da roupa...

Coma rotwailers que morden e non soltan, destacáronse na cacería os membros da UPG, do Movemento Pola Base e do Encontro Irmandiño, mentres que os quintanistas gardaron un discreto silenzo cómplice. Todos contra un, unidos pola causa común de odiar ó mesmo home, de despedazalo diante de todos e celebrar ruidosamente a súa caída.

So engadirei que, para que as persoas que están lendo isto se fagan unha idea do ambiente no que se desenrolou a xuntanza, abonda con anotar que a intervención máis aplaudida foi a dun militante que defendeu que a solución ó conflicto árabe-israelí chegaría o día no que Irán atacase a Israel empregando a bomba atómica.

Despois do de onte, as cousas están así: agora o Consello Comarcal terá que aproba-la expulsión, para volver de novo á Asamblea Comarcal para a súa ratificación. Despois diso, o implicado ten un prazo de quince días a acudir en amparo ó Consello Nacional. No caso de que este órgano ratifique a decisión da Asamblea Comarcal, Valadés xa ten anunciado que recurrirá á xustiza ordinaria por vulneración dos seus dereitos estatutarios. Polo tanto, máis que rematar, isto acaba de comenzar de novo.

Comunicado da AGAI.