O cordón sanitario

Copipego parte da breve cronoloxía das medidas aillacionistas adoptadas respecto dos xudeos que fai O Liador:

"Em 1876 a revista católica alemã Germânia, apelava ao “Kauft nicht von Juden!” (Não comprem nada aos judeus!).

Em 1879, propunha-se abertamente a exclusão dos judeus da função jurídica e do ensino.

Em 1912, académicos alemães recomendavam que os judeus deveriam ser excluídos de todos os cargos públicos e proibidos de servir nas forças armadas, gerir bancos, possuir bens fundiários, etc."

No 2007, agora que o antisemitismo sen tapuxos é reprochable, a ira contra o xudeo agóchase baixo a sempre cómoda falacia do antisionismo. Así, a Campaña Palestina para o boicot académico e cultural a Israel segue extendéndose polo mundo. A última adhesión a esta iniciativa foi a decisión da British Union of Colleges and Universities (UCU) de boicotear a Israel. A excusa é a causa palestina, a mellor que xamáis soñaron os paladíns dun mundo limpo de xudeos. En breve, conta O Liador, sumaránselle un sindicato de funcionarios, o UNISON , e a National Union Journalist, ambas organizacións inglesas.

Reprocharáseme que non ten nada que ver o conflicto árabe-israelí co odio ós xudeos que, misteriosamente, se evaporou de Europa logo da Shoá. Nada ten que ver o antisemitismo "vello" co novo antisionismo; son odios distintos, provocados por situacións distintas. O antisemitismo é reprochable por irracional, máis o antisionismo é un odio que está seriamente xustificado; é, ademáis, propio das xentes de bóa fe, comprometidas e solidarias. Sen embargo, se un comenza a contrastar os argumentos dos antisionistas cos que emprega(ba)n os antisemitas de toda a vida, pode que se leve algunha sorpresa. Podo entender que Israel sexa criticado por determinadas políticas, pero non esa paixón que leva a identificalo co Mal absoluto. Extráñame.

Podería enteder que o fillo dun republicano represaliado odiase con saña ó bando franquista, e fora incapaz de face-la menor crítica respecto do bando do seu pai, do mesmo modo que podería enteder que a unha muller bosníaca non estaría en condición de facer ningúnha análise obxetiva do acontecido nos Balcáns. Ata aquí todo normal: hai situacións que, por sufrilas tan de preto, impídennos xulgalas racionalmente. É normal, somos humanos. O que xa me costa máis enteder é cóma, de entre tódalas desgracias que sacuden ó mundo, as únicas que chegan ó corazón dos europeos son as que lle afectan ós árabes en conflicto con Israel (particularmente ós palestinos), e só e cando as súas desgracias sexan imputables a Israel. Unha solidaridade moi oportuna, non é certo?, aquela que só se promove contra segudo qué vítimas. Así, a bote pronto, ocrórreseme unha ducia longa de países que vulneran os Dereitos Humanos e contra os que non están nas axendas dos solidarios selectivos, ou só cando algunha barbaridade os pon, temporalmente, no mapa. Logo esquéncense, e volven ó odio noso de cada día.

Solidaridade, por certo, ben curiosa, aquela que no canto de promover iniciativas que axuden a tender pontes entre as sociedades, prefiren aillar (ou tentar aillar) a unha das partes do conflicto. Na mellor tradición do cordón sanitario (coma o que promoveu Aznar, durante a súa segunda lexislatura, contra os partidos nacionalistas no Estado español; é que xa olvidamos?), os posuidores da Autentica Superioridade Moral permitense condear a toda unha sociedade polas políticas que detestan do seu Goberno.

Algúen se imaxina que un profesor de instituto ruso fora vetado para impartir unha conferencia en Francia pola política do Kremlin en Chechenia? Porqué esta clase de razoamentos de sentido común non se fan cando na frase aparece a palabra Israel? É que, así coma hai un Alto Comisionado das Nacións Unidas específico para os refuxiados palestinos (e outro para o resto dos refuxiados do mundo), tamén hai dous sentidos comúns: o normal e o de xulgar a Israel? Sen embargo, os motivos que se dan para adoptar esta medida illacionista non son tan ruíns, faltaría máis. Así, segundo explican:

"Con el régimen de apartheid en Sudáfrica, ya se aplicó el boicot cultural, económico, deportivo y turístico. Las sanciones impuestas por la ONU y la respuesta internacional propiciaron el cambio democrático."

A iniciativa é loable, pero se o que pretenden é que, mediante o boicot, Israel pase a ser unha democracia, o máis suave que se me ocorre é que chegan un chisco tarde. Por outra banda, sería o primeiro caso da Historia na que unha medida aillacionista conseguira promove-la democracia nunha sociedade. Ou é que algún dos que defende este boicot está tamén a favor da infausta Lei Helms-Burton? Sen embargo, neste caso todo está xustificado, porque se fai con moi bóas intencións:

"El boicot no va dirigido a los artistas israelíes como individuos, ni a un pueblo; va dirigido a las instituciones estatales y oficiales que sustentan la política segregacionista de Israel."

Para non ir dirixido contra eles, resulta que son eles os que o están a padecer. Sen dúbida, haberá quen crea que é exaxerado equiparalos, pero se o antisemitismo e o antisionismo son tan diferentes, hai que recoñecer que, na práctica, non é doado distinguir o un do outro.